Vinaþjóðir og margræðni

 

Ég hef verið að hugsa um tvennt í umræðu síðustu daga.

Annars vegar heyri ég því haldið fram að ekki eigi lengur að tala um vinaþjóðir Íslendinga.

Nú eigi bara að tala um hagsmuni þjóða. Þær eigi ekki vini. Bara hagsmuni.

Ég leyfi mér að mótmæla þessu.

Mér finnst sjálfsagt að tala um vinaþjóðir. 

Mér finnst enginn útúrboruskapur að telja sumar þjóðir sérstaklega vinveittar okkur.

Er til dæmis einhver í vafa um að Færeyingar séu vinir Íslendinga?

Þeir hafa margoft sýnt þá vináttu sína í verki.

Er ekki dónaskapur og vanþakklæti að segja að einungis hagsmunirnir ráði för hjá Færeyingum?

Hins vegar hef ég áhyggjur af því hvernig sumir fræðimenn túlka lýðræðið.

Auðvitað er hægt að hafa ýmsar skoðanir á nýafstaðinni þjóðaratkvæðagreiðslu en ég er ekki viss um að lýðræði snúist alltaf um einhverja algjörlega skýra og afmarkaða kosti.

Síðast í dag heyrði ég heimspeking fara neikvæðum orðum um þjóðaratkvæðagreiðsluna vegna þess að fólk hefði sagt nei af ýmsum ástæðum.

Sumir hefðu sagt nei vegna þess að þeir vildu ekki borga neitt. Aðrir vildu borga en vildu fá betri samning. Enn aðrir voru að hafna heimskapítalismanum. 

En er það ekki þannig um flest mál? Fólk getur verið á móti þeim af ýmsum ástæðum. Eða hlynnt.

Eða halda menn að aðeins ein ástæða sé fyrir því að menn séu með eða á móti kvótakerfinu eða með eða á móti aðskilnaði ríkis og kirkju?

Í lýðræði fá menn að kjósa. Þeir setja krossana sína við tiltölulegar einfaldar spurningar en margar ástæður geta verið fyrir því hvar krossarnir lenda.

Í lýðræði er ekki farið fram á að menn láti greinargerð fylgja atkvæði sínu.

Niðurstöður kosninga þarf að túlka - eins og reyndar flest í þessu jarðlífi.

M. a. þess vegna leggjum við stund á heimspeki.

Myndin er af eyfirskum ísfossum.

 

Athugasemdir

[Tryggvi Gíslason (IP-tala skráð) 15.3.2010 kl. 11:45]

Sammála þér, séra minn. Við eigum að sjálfsögðu vinaþjóðir og við eigum frænþjóðir - eða með öðrum orðum: við eigum víða með þjóðum vini og frændur og þar fara fremstir Færeyingar og Norðmenn. Aftur á móti blandast hagsmunir í samskipti þjóða og einstaklinga - eða það sem kallast pólitík, því að pólitík er einkum hagsmunir þótt hugsjónir blandist þar stundum inn í. En sannarlega eigum við að tala áfram um vinaþjóðir.