Meira um skólann og trúna

 

Það er hlutverk skólans að fræða um trú. Skólinn boðar hana ekki.

Hvorki Þjóðkirkjan né prestar hennar gera kröfu um það.

Árið 2004 samþykkti Kirkjuþing fræðslustefnu kirkjunnar. Þar segir:

Skólanum er ætlað að fræða um trú og lífsgildi... Kirkjan getur vissulega stutt skólasamfélagið með fræðslu um trú og lífsviðhorf en þá á áðurnefndum forsendum skólans.

Þar sem ég þekki til fara prestar ekki inn í skóla nema nærveru þeirra sé óskað.

Síðast þegar ég var kvaddur til í skóla hafði barn misst foreldri. Nokkur skólasystkinanna höfðu hug á að fara í útförina en höfðu aldrei sótt slíka athöfn. Var ég beðinn að útskýra hvernig hún færi fram. Auk þess svaraði ég fyrirspurnum barnanna. Kennari þeirra var að sjálfsögðu viðstaddur.

Ég hef ekki orðið var við annað en að skólafólk geri allt sem í þess valdi stendur til að misbjóða ekki nemendum sínum eða foreldrum þeirra í þessum efnum.

Séum við prestarnir til einhverra vandræða treysti ég skólayfirvöldum til þess að grípa til viðeigandi aðgerða.

Hlutleysi skólans í trúarefnum er ekki fólgið í því að úthýsa því trúarlega. 

Skólinn sýnir hlutleysi í trúarefnum með því að sýna nemendum sínum virðingu og nærgætni óháð því hvaða trú þeir aðhyllast og gæta sanngirni í umfjöllun um trúarbrögðin.

Trúarbrögðin eiga ekki að vera feimnismál eða bannorð í skólanum. Krakkar af mismunandi trúarbrögðum í einum skóla geta þvert á móti auðgað skólastarfið sé rétt á spilum haldið.

Skólinn ætti að hvetja nemendur til að segja frá sínum trúarhátíðum, siðum og helgiathöfnum. Þannig stuðlar hann að skilningi og umburðarlyndi og á því hefur aldrei verið meiri þörf en núna.

Það gerir skólinn ekki með því að læsa trúarbrögðin niðri í kjallara og gera þau ósýnileg í skólastarfinu.

Stundum heyrist í umræðunni að fólk eigi að fá að vera í friði með trú sína.

Ég tek undir það.

Þó þurfum við að lifa saman í þessu samfélagi, fólk af mismunandi trúarbrögðum og með alls konar trúarskoðanir. Við þurfum að umbera hvert annað. Til þess þurfum við að þekkja hvert annað, trú, menningu, gildi og siði.

Þótt við höfum öll rétt til okkar trúar eigum við ekki að loka okkur af, hvert í sínu horni. Við eigum að tala saman.

Í lífinu þurfum við að hafa samskipti við fólk með ýmsar trúarskoðanir. Skólinn á meðal annars að búa okkur undir það. Það gerir hann ekki með því að láta eins og trúarbrögðin séu ekki til, í heimi, þar sem Gamli Nói má bara keyra kassabíl en er harðbannað að vera guðhræddur og vís.

Myndin er tekin inn Ólafsfjörð.

Athugasemdir

[Gísli Ingvarsson, 20.10.2010 kl. 10:40]

Trúfrelsi er hluti af skoðanafrelsi. Trúfrelsi er ekki frelsi frá trú í víðu samhengi.

Trúfrelsi felst í því að stunda trú sína óáreittur.

Trúleysi er skoðun og það er ekki hægt að þvinga þeirri skoðun upp á aðra nema að fara að stunda "trúboð trúleysis".

Það er nokkuð sem hefur reyndar færst í vöxt. Það fer því að halla á hlutlægni umræðunnar þegar minnihlutahópar telja að lífskoðun og trúarvitund meirihlutans ætla að þagga niður tjáningu meirihlutans með reglugerðarvaldi.

Nú getur maður deilt um hvað "meirihlutinn" er raunverulega sammála um. Það getur vel verið spennandi að opna þá umræðu. Það mun hinsvegar ekki leiða til neinna breytinga á því sem við teljum vera "minnsta samnefnarann" í dæminu. Hann hlýtur alltaf að vera "trúfrelsið".

Kirkjan hefur hlutverk sem ég tel vel fallið til að styðja við trúfrelsið. Vegna meirhlutavalds meðal trúfélaga hefur henni tekist af mikilli næmni að halda sjó í erfiðum málum.

Ég lasta ekki kirkjuna sem slíka þó umræða um samkynhneygð hafi þvælst fyrir. Þetta er þannig umræða að hún verður erfið hvar sem er, og þeir sem neita því hafa greinilega ekki þurft að ræða hana, bara taka ákvörðun með eða á móti.

Ég lasta ekki kirkjuna fyrir að hafa veriið hluti af þjóðinni menningunni og tungumálinu. Gert margt sem í dag telst óhæfa og stutt ofbeldi á tímum þegar meirihluti þjóðarinnar var sama sinnis. Kirkjan er þrátt fyrir allt spegill þjóðarinnar og þverskurður en vegna góðrar ballastar kristilegra gilda hefur hún getað leiðrétt sig og aðlagað og líka leiðréttt og aðlagað meðlimi sína.

[doctore (IP-tala skráð) 20.10.2010 kl. 12:09]

Svavar minn, þetta er rangt; Í skólanum er stundað trúboð, mín börn voru tekin þvert á óskir mínar, farið með þau í kirkju, messað yfir þeim, sagt að Jesú væri sá eini, sá eini sem gæti læknað; Þau komu með biblíur heim.

Kristnir sem vilja halda kristniboði í skólum verða að átta sig á að það kallar á að íslam og önnur trúarbrögð geri það líka, jafnræðisregla.

Ætlar ísland að láta mannréttindadómstól dæma kirkjuna út úr skólanum, það mun enda þannig ef þið haldið þessu til streitu.

Ætlið þið að taka ábyrgð á því að börn lendi í einelti í skóla vegna þess að barnið er ekki kristið... já ætlið þið að axla ábyrgð á þessu.. Erlendis hafa börn framið sjálfsmorð vegna akkúrat svona

[Gísli Ingvarsson, 20.10.2010 kl. 14:20]

Bjarnfreðarson aftur mættur og tvíelleftur.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 27.10.2010 kl. 15:49]

http://nimbus.blog.is/blog/nimbus/entry/1108676/