Þjóð meðal þjóða

 

Í vikunni birtust fréttir um að Ísland hefði dottið niður um fjórtán sæti á nýjum lífskjaralista Sameinuðu þjóðanna.

Aumingja við.

Þess var ekki getið að samkvæmt þessum sama lista er Ísland í sautjánda sæti þrátt fyrir efnahagshrun og bankagjaldþrot.

Það kom heldur ekki fram að næstu lönd fyrir neðan Ísland eru Belgía, Spánn og Danmörk.

Ennfremur var ekki tekið fram að um það bil 150 lönd eru neðar en Ísland á þessum lista Sameinuðu þjóðanna.

Nú árar vel fyrir neikvæðnina. Nú eru kjöraðstæður fyrir niðurrif.

Íslendingar eru ómögulegir. Þeir gera allt vitlaust. Þeir kunna ekki með sig að fara.

Vissulega þarf að rífa niður, afmá og hreinsa, en það þarf líka að  og byggja upp, skapa nýtt og búa til. Við skulum ekki láta eins og það illa sé ekki til og við skulum ekki reyna að sópa því undir teppi.

Það má þó aldrei verða til þess að við gleymum því eftirsóknarverða, því þjóðfélagi sem við sjáum fyrir okkur, þeirri borg sem er bakgrunnur allra okkar drauma og starfa.

Það er enginn hörgull á gagnrýnisröddum, á vandlætingum, skömmum, umkenningum, niðurrifi, en hinir eru færri, sem glæða vonirnar og gefa þjóðinni framtíðarsýn, það eldsneyti, sem henni er nauðsynlegt til að  byggja hér upp.

Við þurfum að eiga okkur drauma, fyrirmyndir og markmið. Við þurfum að sjá eitthvað fyrir okkur.

Engin þjóð verður þjóð meðal þjóða nema hún sé þjóð í eigin augum.

Myndin er tekin niður Skíðadal.