Dvergakastarar

 

„Þeir voru álíka vanbúnir að fjalla um þessi mál og þeir voru til að horfa með gagnrýnum augum á íslenska efnahagsundrið þrjátíu árum síðar."

Þannig er álit  Egils Helgasonar á frammistöðu fjölmiðla í svonefndu Geirfinnsmáli á sínum tíma. Egill tekur ennfremur undir það sem fram kemur í hinni frægu skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis:

Fjölmiðlar brugðust í aðdraganda Hrunsins.

Augljósasta skýringin á afstöðu íslenskra fjölmiðla til „íslenska efnahagsundursins" er að sjálfsögðu sú, að fjölmiðlarnir voru að miklu leyti í eigu íslensku efnahagsundrabarnanna.

Nú, þegar verið er að moka flórinn eftir herlegheitin, skyldi maður ætla að fjölmiðlarnir gegndu þar mikilvægu hlutverki.

Samt hefur í raun ósköp lítið breyst. Enn eru fjölmiðlar að miklu leyti í eigu sömu manna og fyrir Hrun.

Um mitt sumar bárust fregnir af fundi ritstjóra DV og eins helsta helsta útrásargoða Íslands. Þá var á allra vörum að verið væri að leita að auknu hlutafé í blaðið. Þegar ritstjórinn var spurður að því hvort athafnamaðurinn væri að kaupa sig inn í blaðið neitaði hann því hvorki né játaði en sagði:

Ég veit ekkert hvað Jón Ásgeir kaupir eða kaupir ekki.

Á að giska einum og hálfum mánuði síðar fá landsmenn af því fréttir að DV skuldi tugi milljóna króna í staðgreiðslu skatta og tryggingagjald.

Enn leið um það bil mánuður og það næsta sem gerist í málinu er margra síðna drottningarviðtal við athafnamanninn í helgarútgáfu DV.

Þar kemur ekki fram hvort búið sé að gera upp skuldir DV en hitt liggur fyrir að athafnamaðurinn þvertekur fyrir að hafa kastað dvergum.

Sumir hafa lesið eitt og annað úr þessari atburðarrás, þar sem ritstjórinn sver af sér tengsl við þann sem vísar því á bug að hann sé dvergakastari.

Ég á hinn bóginn harðneita því að ég sé sögusmetta.

Myndin: Endurkast

Athugasemdir

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 10.10.2011 kl. 17:38]

Þetta hefur í raun ekkert með eigu fólks á hlutunum að gera, og hefur aldrei gert.

Þetta hefur með hugafar manna, og möguleika þeirra á gagnrýna hugsun.  Ef þú lest eitthvað, þá eru til tvö ólík hugarför.  Fyrsta hugarfarið, trúir því sem er hagstæðast að trúa ... fyrir þann einstakling sem les, og miðað við þann þjóðfélagshóp sem hann tilheyrir, eða telur sig/vill tilheira.  Hinum megin, eru efasemdarmennirnir, sem alltaf gagnrýna allt og vilja fá haltæk rök fyrir öllu.

Efnahagshrunið, hefur ýmislegt til hliðar sér.  Enginn þorir að segja það upphátt, en þetta er ekkert í fyrsta sinn sem þetta gerist.  Þetta er ekkert Íslenskt fyrirbrigrði, en Íslendingar fylgjast í hóp annarra og segja aldrei upphátt hverjir bankamennirnir og fjármálaspekingarnir eru.  Allir eru hræddir við það að segja orðið "gyðingur", og verða kallaðir nasistar fyrir.

Á sama hátt, þorir enginn að gagnrýna það að kerling kemur upp og klagar einhvern dauðvona prest, um hitt og þetta.  Sú réttarstaða, sem á að vera sjálfsögð .. að menn séu saklausir þangað til að sekt þeirra er sönnuð.  Er skyndilega horfin, ef einhvert kerlingartetur ásakar einhvern karl.  Í mörgum tilvikum, hefur kall fjandinn ekki einu sinni verið til staðar, og í sumum tilvikum ekki einu sinni á landinu þegar atburðurinn átti sér stað.  En krafa um sannanir, gersamlega hverfur ... maðurinn er allt í einu sekur, þangað til honum hefur tekist að sanna sakleysi sitt.

Þetta er sú skömm og viðbjóður sem Íslensk alþýða á við að glíma ... og ekki fjölmiðlarnir.

Íslendingar í dag, eru gersamlega reifaðir af blindni í þessari sögu.  Hvort sem varðar geirfinns málið, eða fjárhagsmálinn.  Og sjá ekki, hvorki í littlu eða stóru magni, stærri mynd samfélagsins sem er að verki.

Íslendingar eru að tapa landinu, sjálfstæðinu, heimilum sínum og atvinnu tryggingu.  Vegna þess að erlendir auðjöfrar eru að spila með þjóðina, og blanda hana að eigin vild, á þann hátt sem þeir sjálfir telja fyrir bestu.  Vissulega eru til rök fyrir því, sem verið er að gera ... Svíþjóð varð fyrir þessu líka, og var þvinguð inn í Evrópu bandalagið.  Bandaríkin eru að verða fyrir þessu líka, en hvað þar er í húfi er erfitt að sjá.  Ísland, er aftur á móti ekkert erfitt mál að sjá, hvað sé í húfi ... þegar menn eiga að sýna aðgætni, og varúð ... þá er græðgin sem mest.

 Íslendingar, sem telja sig vera menn með mönnum og vitrari öðrum.  Hafa ekk enn borið skilning á því að peningar eru verðlausir bréfsneplar.  Peningar eru IOY, sem alltaf er hægt að ger að skuld.  Skuldir eru fjárfesting, Eignir eru skuldir ... þar sem þeir sem hafa féð, eru að breita því í "hard currency", og hinir verða að láta af hendi land.

Landið er það sem menn vilja hafa af þér, og ráðin yfir því sem landið getur gefið af sér.  Peningar eru glitrið, sem notað er til að hafa þig að fífli.