Líf í lit

Regnbogafáninn er eitt af táknum homma og lesbía. Upphaflega hafði hver litur hans sína merkingu en fánann má líka skilja sem merki hins fjölbreytta og litskrúðuga mannlífs. Við erum ekki öll eins, hvert okkar hefur sinn lit og einmitt þess vegna höfum við alla regnbogans liti en ekki bara svart og hvítt. Samkynhneigt fólk er einn regnbogans litur og án þess er regnboginn ekki fullkominn. Án samkynhneigðra er kirkjan ekki fullkomin. Án þeirra er kirkjan vanheil.

Samkvæmt fyrstu Mósebók er regnboginn áminning um sáttmálann sem Guð gerði við mennina eftir Nóaflóðið um að aldrei aftur skyldu þvílíkar hörmungar koma yfir mannkynið sem átti að fá að fjölga sér og vera fjölmennt. Í Gamla testamentinu er regnboginn þess vegna tákn friðar og fjölbreytileika.

Litir tákna líf. Þegar Nói sigldi um á örkinni sinni í hámarki flóðsins hefur það varla verið litrík tilvera. En þegar vatnið fór að sjatna, landið kom í ljós og lífið fór að kvikna aftur, þá fjölgaði litunum.

Regnboginn er gleðitákn því fögnuðurinn er fylgifiskur fjölbreytileikans. Tilveran í svarthvítu er hvorki fagnaðarrík né gleðileg. Við tölum um gráan hversdagsleikann. Í honum er hver dagur öðrum líkur, lífið í sauðalitunum,  fátt kemurt á óvart og allt svipað, aðeins mismunandi mikið svart eða hvítt. Þannig líf getur veitt öryggi. Við vitum á hverju við eigum von. Það er nánast bara um tvennt að velja.

Líf í litum er á hinn bóginn ekki einfalt. Það er meiri kúnst. Þar erum við kannski allt í einu umkringd litum sem við höfum aldrei séð áður. Við vitum aldrei á hverju við eigum von. Líf í lit er áhættusamt.

Lífið í lit er hýrt. Það er skemmtilegt. Undrunin er talin vera ein móðir hlátursins. Við hlæjum að brandaranum vegna þess að þar gerðist eitthvað sem við áttum ekki von á. Vaninn getur verið lamandi en það óvænta örvar hugsunina og skynjunina. Guði sé lof fyrir að allt er ekki eins og við héldum að það ætti að vera. Guði sé lof fyrir að tilveran er í lit en ekki svarthvít. Guði sé lof fyrir gleðina og hláturinn. Guði sé lof fyrir hýrleikann.

(Úr hugvekju sem ég flutti síðastliðinn sunnudag í regnbogamessu í Akureyrarkirkju. Að henni stóðu kirkjan og HIN - Hinsegin Norðurland. Myndin er af regnboga á Akureyrarpolli.)