Hjólaferð um Mósel, 9. og síðasti kafli

Eftir fjórðu nóttina blasti við Móseldalurinn í allri sinni dýrð og framundan var lengsti hluti ferðarinnar. Takmarkið var bærinn Cochem en áður en þangað kom fengum við að hjóla í gegnum marga skemmtilega staði.

 

Umferðin eftir hjólaveginum var ekki mikil því ferðamennskan í Mósel hafði enn ekki náð hámarki. Enn voru til dæmis skólar starfandi í Þýskalandi. Mig langaði mikið að koma við á svonefndu Strausswirtschaft en þannig nefnast greiðasölur á bóndabæjum þar sem hægt er að smakka á framleiðslunni og kaupa afurðir beint frá bóndanum. "Strauss" er sveigur eða vöndur og þessi starfsemi er kennd við sveig því þeir sem hana stunduðu fléttuðu sveiga úr vínviði og festu á hurðir til að gefa til kynna að þar væri Strausswirtschaft.

Skömmu áður en við komum til Cochem sá ég Strausswirtschaft auglýst og við ákváðum að ráðast til inngöngu. Þar tók á móti okkur öldungur. Hann var orðinn einn á bænum. Konan hans var dáin og börnin farin að heiman. Ekkert þeirra vildi taka við vínekrunni sem var orðin nokkuð sjoppuleg hjá blessuðum gamla manninum. Hann vildi endilega gefa okkur svokallaða Rohsekt að smakka, einhverskonar hráfreyðivín. Það var nú dálítið gerbragð að því. Sama mátti segja um annað sem hellt var í glösin í móttökustofunni hjá karli. Samt var gaman að spjalla við hann. Þessi heimsókn var líka sorgleg því ekkert virtist framundan á þessum gamla bæ nema endalokin eftir aldalanga vínrækt á jörðinni. Forgengileikinn og hrörnunin gerir því vart við sig í allri þeirri grósku sem einkennir Móseldalinn.

Síðla dags sáum við inn til hins fagra bæjar, Cochem. Þar eru íbúar ekki ýkja margir en meðal þeirra sem eiga ættir sínar að rekja þangað er dansmærin Joy Vogelsang (Gleði Fuglasöngur). Sonur hennar heitir Nicolas Cage. Í Cochem biðu okkar góðir vinir sem dvalið höfðu í bænum nokkra daga. Urðu miklir fagnaðarfundir sem enduðu ekki fyrr en seint um kvöldið, á ítölskum matsölustað. Þar sáum við Ítalíu vinna Þýskaland í fórbolta. Ítölsku þjónarnir kunnu sig fyrir framan þýska gesti sína og stilltu fagnaðarlátum mjög í hóf þegar þeirra menn skoruðu og úrslit lágu fyrir - en þetta kvöld öðlaðist ég djúpan skilning á fyrirbærinu  "skítaglott".

Daginn eftir lauk frábærri hjólaferð. Við hjónin tókum lest til Koblenz, þaðan til Kölnar þar sem við skiptum aftur um lest og fórum til borgarinnar Aachen. Í Aachen stigum við upp í strætisvagn sem ók okkur yfir landamærin til borgarinnar Maastricht í Hollandi. Þar hófst ferðin og þar endaði hún, hjá syni okkar og kærustu hans, sem þar eru við nám. Hér er mynd af þeim skötuhjúum á einni af brúnum yfir fljótið Maas. Við áttum nokkra daga í Maastricht. Sú borg er ljómandi falleg og svo sannarlega heimsóknar virði.

Hjólaferðin var gjöf til Bryndísar minnar sem fagnar hálfrar aldar afmæli sínu á þessu sumri. Með henni hafa allar ferðir verið indælar. Ég lýk sögunni af þessari hjólaferð með mynd af sómahjónum sem heiðruðu okkur með návist sinni á einum áningarstaðnum við Mósel sumarið 2012.

Athugasemdir

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 18.7.2012 kl. 20:24]

Takk fyrir að deila þessari frábæru ferðasögu.

[Valbjörn Steingrímsson, 24.7.2012 kl. 11:40]

Afar skemmtilega saga og áhugaverð.  Væri til að að skreppa svona ferð.  Hjartans þakkir fyrir að deila þessu.