Eldurinn inni í okkur

 

Á leiðinni heim úr vinnunni í dag var ég með opið fyrir útvarpið og útvarpsfólkið hafði opið fyrir símann. Hlustendur hringdu inn skoðanir og dembdu þeim yfir landsmenn eins og mig sem sat grandalaus í volvónum mínum.

Þegar ég kom heim fór ég á netið. Þar var líka fólk með skoðanir og því lá mikið á hjarta. Ég er eins og hinir og hef skoðanir. Allir eru að tjá sig og þeir sem ekki tjá sig eru eitthvað heftir. Raddirnar hrópa á okkur en eru orðnar svo margar að við erum löngu hætt að heyra neitt nema þungan dyn. Allir hafa eitthvað að segja en enginn heyrir það.

Að sjálfsögðu er gott að geta tjáð sig og leggja sitt til málanna.

Það er á hinn bóginn líka gott að þegja og nú þegar kyrravika er framundan, dagarnir fyrir páska, er við hæfi að tjá sig um þögnina og viðra skoðanir sínar á kyrrðinni.

Hollenski presturinn og rithöfundurinn Henri Nouwen talar um að andlegt líf felist í því að verja eldinn sem brennur inni í okkur öllum. Nouwen segir að ef við höfum dyrnar á ofninum okkar opinn of mikið og of lengi í einu brenni allt upp í honum. Þá verði ekkert eftir inni í okkur nema aska og sót.

Við megum gjarnan hafa ofninn opinn og leyfa öðrum að njóta hitans með okkur en við verðum líka að kunna að loka honum og verja eldinn. Þegar við lokum augunum og biðjum, þegar við hugleiðum, þegar við þögnum og kyrrum hug og sál, þegar við skynjum nálægð þess heilaga, þegar við reynum að komast í tæri við uppsprettu lífsins, þegar við erum ein með öðrum og fallegri tónlist eða góðri bók, þá erum við að loka ofninum og glæða hinn guðlega eld sem logar inni í okkur öllum.

Þegar hann hefur náð að lifna og loga geta aðrir ornað sér við ylinn frá ofninum og stundum verður ratljóst í þeim bjarma.

Athugasemdir

[Rafn Guðmundsson, 21.3.2013 kl. 00:01]

svavar - þvílíkt bull hjá þér núna