1. maí ávarp mitt

Fyrir nokkrum árum andaðist hér í bæ öldruð sómakona sem var einlægur sósíaldemókrati. Hún og maðurinn hennar studdu Alþýðuflokkinn gamla og síðar Samfylkinguna. Hjónin höfðu bæði unnið mikið starf í þágu þeirra flokka.

Ein bestu vinahjón þessara eðalkrata voru gegnheilt sjálfstæðisfólk. Rósirnar og fálkarnir gátu tekist á um stjórnmál og sýndist þá sitt hverjum. Aldrei komu ólík viðhorf til þjóðmála þó niður á vináttu þessara hjóna. Gagnkvæm virðing einkenndi öll þeirra samskipti.

Svo mikla virðingu báru þau fyrir hugsjónum hvert annars að þegar eitthvað stóð til hjá Sjálfstæðisflokknum hjálpaði kratakonan vinkonu sinni með því að baka fyrir hana.

Ef bera átti hnallþórur á borð á mannfögnuðum þeirra krata stóð íhaldskonan sveitt við bakaraofninn til að geta veitt vinkonu sinni sama liðsinnið.

Á hlaðborðum íhaldsins mátti því sjá kratakleinur og annað sósíaldemókratískt sætabrauð og af sömu ástæðum gæddu soltnir kratar sér á íhaldsbláberjamöffins og öðru konservatívu kökujukki.

Þannig studdu þessar vinkonur hvor aðra í því sem þær tóku sér fyrir hendur. Hvor átti sér sínar hugsjónir og vinátta þeirra var meðal annars í því fólgin að hjálpa hinni að vinna að því sem hún taldi mikilvægt.

Í dag sendi ég öllum sem eiga sér hugsjónir um betri heim mínar bestu kveðjur og ósk um blessun Guðs.

Verum dugleg að baka hvert fyrir annað.

Myndin er af Stærri-Árskógskirkju

Athugasemdir

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 1.5.2013 kl. 13:16]

Tek undir þetta hjá þér heilshugar svo lengi sem menn fari ekki baka sér tóm vandræði