Moskur, hof og kirkjur

 

Ísland á fjölda kirkna af ýmsum stærðum og gerðum. Sumar standa enn á sínum stöðum eins og ekkert hafi í skorist enda þótt þar búi varla nokkur lifandi maður, nýmálaðar og umvafðar vel hirtum kirkjugörðum. Þessi mannvirki geta haft allskonar hlutverk. Mörg eru merkilegir vitnisburðir um byggðasögu og tengja burtflutta syni og dætur héraðsins upprunanum. Kirkjur geta verið af ætt safna og sumar eru vinsælir viðkomustaðir túrista. Stundum eru kirkjurnar eina boðlega húsnæðið á svæðinu fyrir menningarviðburði.

Að sjálfsögðu eru kirkjur fyrst og fremst trúarlegar byggingar, hannaðar og byggðar með það fyrir augum að vera vettvangur tilbeiðslu.  Þeir sem þangað leita eru að vissu leyti komnir út úr hinum venjulega veruleika og inn í annan. Tilbeiðslustaðir hafa aðdráttarafl og þá skiptir ekki höfuðmáli hverrar trúar fólk er eða hversu stórir helgidómarnir eru. Við skynjum eitthvað sérstakt við andrúmsloftið í þannig húsum.

Það getur ekki verið af tómum hégóma eða fordild eða þrjósku að mannkynið reisir sér kirkjur, moskur og hof og kostar miklu til að halda þessum mannvirkjum í sem bestu ásigkomulagi.

Bænahús heimsins segja okkur ákveðna sögu. Þau eru reist til að mæta ákveðnum þörfum mannsins. Þau lýsa eiginleikum hans og eðli. Maðurinn biður. Hann leitar út fyrir sig. Hann leitar þess sem er æðra og meira en hann. Hann á sér staði sem eru tileinkaðir þessari leit og þessari áráttu að biðja. Á hverjum einasta degi streymir fólk til slíkra staða vítt og breitt um veröldina.

Maðurinn er andleg vera. Hann hefur andlegar þarfir. Og þær þarfir eru bæði djúpar og sannar. Kannski er maðurinn er aldrei meiri manneskja en þegar hann sinnir þeim þörfum?

Þess vegna eru helgidómar hans svo mikilvæg hús. Þess vegna eru bænahús um veröld víða, hvert með sínu sniði. Alls staðar er manneskjan að reyna að gangast við sjálfri sér.

Þess vegna höfum við kirkjur. Og þess vegna höfum við moskur og hof.

Í því ljósi eigum við að skoða fyrirætlanir um byggingu mosku á Íslandi. Moska er eins og aðrir helgidómar vitnisburður um að maðurinn sé andleg vera. Moska á Íslandi er vitnisburður um að á því landi sé ekki gert upp á milli fólks. Öllum þegnum er gert kleift að sinna þessum mikilvægum og sönnu þörfum sínum.

Í svonefndri Nantesyfirlýsingu frá árinu 1598 öðluðust mótmælendur mikilvæg trúarleg réttindi í hinu kaþólska Frakklandi. Yfirlýsingin var mikilvægur áfangi í mannréttindabaráttu. Þar var t. d. boðað samviskufrelsi einstaklinga og fólki af mótmælendatrú var tryggður réttur til að lifa samkvæmt trú sinni án þess að þurfa að sæta ofsóknum fyrir.

Þó fengu mótmælendur ekki leyfi til að iðka trú sína hvar sem er. Það átti fyrst og fremst að gerast innan veggja heimilisins. Trú þeirra var liðin ef hún var falin og iðkendurnir áttu að láta lítið fyrir sér fara.

Ég er ekki viss um að trúfrelsi sé í landi þar sem þegnarnir geta valið sér trúarbrögð en aðeins hluti þeirra má byggja sér helgidóma, umgjörð fyrir átrúnað sinn. Hinum er sagt að láta lítið á sér bera og fara helst með veggjum.

Vissulega eru til öfgar í öllum trúarbrögðum. Harðlínumenn eiga oft léttast með höfða til fólks þegar neyðin er mest og ranglætið ríkir. Sennilega er ekki til betri forvörn gegn öfgum en sanngjarnt og frjálst þjóðfélag og gildir þá einu hvort ofstækisliðið kennir sig við Krist eða Múhameð, er trúað eða trúlaust eða til vinstri eða hægri í pólitík.

Myndin: Tvö listaverk. Nær Íslandsklukka myndhöggvarans ólafsfirska Kristins E. Hrafnssonar við Háskólann á Akureyri. Fjær Kaldbakur í fjarðarkjafti.

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 7.8.2013 kl. 01:33]

Sæll Svavar; sem áður - og, hér fyrr meir !

Fyrir: það fyrsta. ALLT; er til vinnandi, að afnema hér trúfrelsi, svo böðulsskapur- og fordæðuháttur Múhameðs og hans nóta, nái ALDREI að festa rætur, á íslenzkri grundu, ágæti drengur.

Viðurstyggileg ''lögmál''; hinna Sólstungnu brjálæðinga : Móse - Abrahams og Múhameðs, eru með ÖLLU óboðleg, í okkar samtíma, Svavar minn.

Hygg þig; vita betur - en þú lætur í veðri vaka, með þínu frjálslyndis viðhorfi, gagnvart þessum óhugnaðar öflum.

Með beztu kveðjum; úr Árnesþingi /

[Jóhann Kristinsson, 7.8.2013 kl. 10:07]

Ég tek undir með Óskari Helga vini mínum úr Arnesþingi, það er mikil munur á islam og þeirra kenningum og kaþólskum og mótmælendatrúar. Munrinn á kaþólkritrú og mótmalendatrú er sviðað og með kúk og skít.

Islam á sér enga samleið við vestræna siði og getur þess vegna ekki þrifist í vestrænum löndum nema siðir vesturlandabúa breytist og verði þeir sömu og islam kennir í sinni trúarbók.

Þetta getum við séð í nágranalöndum okkar múslimar aðlagast ekki siðum landana sem þeir eru að flytjast til og eru komnir með ríki í þeim vestrænu ríkjum sem þeir flytjast til.

Svo segir lögreglan í Noregi t.d. þá er brugðist mismunandi við hvort maðurinn sem lemur konuna sína til óbóta; ef það er kristin norðmaður þá er hann handtekinn og kærður en ef norðmaðurinn er múslimi þá er ekkert gert, jafnvel þorir lögreglan ekki að fara inn í múslimahverfið.

Sennilega veit Svavar betur innst inni að islam á enga samleið með vestrænum siðum, en finnst hann þurfi að að vera með political correct skoðun á þessari moskubyggingu á Íslandi.

Málið er að politicaly correct er ekki alltaf bezta lausnin eða ákvörðunin.

Kveðja af Nesinu

[Jón Þórhallsson, 7.8.2013 kl. 10:22]

Þeir sem að vilja setjast hér að skulu bara temja sér okkar KRISTNU siði

og við eigum ekki að gefa neinn afslátt í þeim málum.

Ekki af því að við séum einhverjir öfgamenn heldur af því moskur, islam og kóran-siðir eiga ekkert heima í okkar KRISTNA samfélagi.

http://thjodarskutan.blog.is/blog/thjodarskutan/entry/1306728/

[Skeggi Skaftason, 7.8.2013 kl. 14:03]

Þegar ég les þennan virkilega fína pistil eftir séra Svavar Alfreð og les svo kommentin sem birtast neðan við hann dettur mér í hug orðtækið að kasta perlum fyrir svín.

Takk fyrir góðan pistil, Svavar Alfreð.

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 7.8.2013 kl. 20:23]

Komið þið sælir; á ný !

Skeggi Skaftason !

Reyndu nú; svona, til tilbreytingar, að viðurkenna staðreyndir - og þann bitra veruleika, sem við veröldinni blasir, ágæti drengur, í stað þess að vera með marklaus hnjóðsyrði í okkar garð, sem virðumst betur Jarðtengdir en þú, að minnsta kosti.

Jóhann Flugvirkjameistari, svo og Jón Þórhallsson !

Þakka ykkur báðum; raunsæjið - sem og einurðina, að þora að standa á ykkar meiningum, ekki síður.

Með; ekkert síðri kveðjum - en hinum fyrri /

[Már Elíson, 7.8.2013 kl. 21:57]

Markaðsdagur – Sunnudagsmorgun kl. 10:30

Heyrirðu klukkurnar kalla....?

kolsvartan morguninn inn.

Hóaað er himneskt í alla

því horfinn er markaðurinn.

Bókin er brugðin til beggja

og bölmóður leggst yfir dal.

Þótt hátt sé og vítt nokk til veggja

vesalingar hafa enn val.

Gráguggnir klerkarnir krossa

kórinn er fölur og fár.

Himneskum orðunum hossa

hella’í þig frelsarans tár.

Yfir er þrumað í þykkju

og þunglega borið á borð.

En láttu’ ekki skrautlega skykkju

skammta þér guðann orð.

Markaðsbók mætir sér tíma

maður er áni, en samt sál.

Við guðsorðið ávallt er glíma

og glapyrðin borin á bál.

Sölumenn guðsorði greiða

því götótt er dúkata-skál.

Markaðsmenn leita nú leiða

að laða fram lausnir og prjál.

Karl nokkurn klufu þeir niður

og kona hún kórhempu fær.

Því markaður orðinn, því miður

minni en var hann í gær.

@melis 24-6-2012