Náttúruperlan Glerá

Upphaf Glerárgljúfra

 

Nú á að virkja Glerána á ný. Í tengslum við þá framkvæmd á að leggja nýjan göngustíg upp með ánni. Mér líst vel á það því Akureyringar hafa ekki uppgötvað þá náttúruperlu sem Gleráin er. Þeir hafa farið illa með ána.

Þegar ég var að slíta barnsskónum litaði samvinnuhreyfingin ull og gærur á Glerárbökkum. Litarefni bárust út í ána. Mátti stundum sjá á henni helstu tískuliti í ríkjum kommúnista í Austur-Evrópu en þangað fór stór hluti ullarframleiðslunnar.

Nokkru ofar við ána er steypustöð. Um tíma voru stöðvarnar tvær. Öll þau ár sem sementsslubbið hefur runnið uppstyttulítið ofan í bæjará Akureyringa hefur nánast enginn amast við þeirri mengun.

Á sínum tíma var öskuhaugum bæjarins  valinn staður í námunda við ána. Var stutt fyrir úrganginn að fjúka ofan í dásemdargljúfur Glerárinnar þar sem spikfeitar og hvæsandi rottur nöguðu nammi sitt.

Gleráin er yndislega falleg. Í henni eru nokkrir fossar.

Sá neðsti og mesti er rétt neðan við gömlu stífluna.

Efsti fossinn er nánast á æfingasvæði Skotfélags Akureyrar þannig að vissara er fyrir náttúruskoðara að bregða sér í viðeigandi klæðnað hyggist þeir heimsækja fossinn. Ég held að hann heiti Vegghamarsfoss. Þar byrja Glerárgljúfur sem eru þröng og hrikaleg en líka gróðursæl. Í þeim miðjum er Snókahvammsfoss. Snókahvönn er annað heiti á geithvönn en hún mun hafa vaxið í hvamminum.

Rétt hjá steypustöðinni, við göngubrúna, er lítill og snotur foss.

Gaman er að ganga með Glerá sumar sem vetur en hún getur verið hrikaleg í vorleysingum enda jökulá. Það fékk ég að reyna einn vordaginn þegar ég var smástrákur. Þá héldum við félagarnir glaðbeittir til veiða í Glerá vopnaðir prikum. Á þau höfðum við fest snærisspotta með teiknibólum.

Vatnsfallið hafði svipaðan lit og áferð og súrmjólk með miklum púðursykri og var lítt írennilegt ungum stangveiðimönnum enda veiddum við ekkert. Á hinn bóginn mátti litlu muna að áin veiddi annan okkar.

Ég man enn hvernig straumurinn hrifsaði mig og ég fann hvernig ég flaut hægt og bítandi út í beljandi jökulfljótið. Ég grét og öskraði en vinur minn komst ekki til mín.

Allt í einu var ýtt var aftan á mig. Ég komst það nálægt landi að ég gat stungið fingri í sprungu þar í klöppinni. Um leið og ég byrjaði að draga mig í land með fingrinum fann ég að mér var hjálpað aftur.

Það er því ekki mér að þakka að ég er að skrifa þetta hérna um Glerána.

Mér þykir vænt um hana og ber virðingu fyrir henni, straumi hennar, gljúfrum og fossum.

 

Vegghamarsfoss

 

 

Snókahvammsfoss

 

 

Smáfoss í Glerá

 

 

Vetrarfegurð við Glerá

Athugasemdir

[Bjarni Th. Bjarnason (IP-tala skráð) 25.9.2013 kl. 23:57]

Sæll Svavar.

Sammála, gott framtak hjá Akureyringum, Andra Teits og fleirum.

Ég man líka eftir litrófinu í Glerá og man eftir vísu og gátu sem ég er ekkert alveg viss um að sé nákvæmlega rétt en er svona í minni mínu:

Hver er sú á

sem aldrei frýs

gul og rauð og græn og blá

og gerð af SÍS

Mig minnir að Halldór Blöndal hafi farið með þessa vísu einhver tímann á stjórnmálafundi á Akureyri. Gaman ef einhver getur staðfest að H.Bl hafi samið og flutt gátuna/vísuna og einnig leiðrétt hana ef mig misminnir:)