Ríka Ísland og fátæku löndin

 

Oft finnst mér umræðan hér á landi rata inn á krókaleiðir sem bera mann hratt og örugglega frá kjarna málsins.

Er ekki kjarni málsins sá að Íslendingar eru meðal ríkustu þjóða heimsins?

Er hann ekki sá að við ættum að vera vel aflögufær?

Og er hann ekki ennfremur sá að við leggjum mun minna til þróunarhjálpar en aðrar ríkar þjóðir?

Sjálfsagt er að ræða með hvaða hætti sú aðstoð ætti að vera, hvort heppilegast sé að hafa um hana sérstakt íslenskt ríkisfyrirtæki eða hvort öðrum væri betur treystandi til að veita hjálpina, innlendum, erlendum eða þarlendum, en hér þarf að nást sátt um að Íslendingar verði helst til fyrirmyndar í þessum málum.

Við þurfum einnig að horfast í augu við þá staðreynd að enda þótt við séum rík lifum við engu að síður um efni fram sem þjóð. Það er ekki mikil rausn að gefa peninga sem börnunum okkar er ætlað að borga.

Við skulum frekar gefa peninga sem við eigum. Við skulum gefa gjafir sem kosta okkur fórnir en eru ekki á kostnað næstu kynslóða. 

Mér þykir afleitt að núverandi stjórnvöld telji sig þurfa að skera niður framlög á næsta ári til þróunarhjálpar en geri mér grein fyrir því að það er hvorki af mannvonsku né illvilja gert, ekki frekar en niðurskurður síðustu stjórnar til málaflokksins á árunum 2011 og 2012.

Ég vona að okkur takist að forgangsraða upp á nýtt, við hættum að lifa um efni fram og að breið samstaða náist um að Íslendingar verði í fararbroddi þeirra sem aðstoða fátækar þjóðir til sjálfshjálpar.

Myndin er af ungfrú Akureyri í kvölddressi 

Athugasemdir

[Jónas Gunnlaugsson, 12.12.2013 kl. 01:22]

Góð skrif. Nú er aðeins að fjármálafyrirtækin, bankarnir skili aftur öllu sem fjármálafyrirtækin náðu af fólkinu og fyrirtækjunum, með KREPPUFLÉTTUNNI.

Það er fyrst með VERÐBÓLGU, og síðan með VERÐHJÖÐNUN.

Allar tilkynningar banka og fjármálastofnana, um að eigið fé þeirra hafi aukist um ef til vill einhverjar þúsundir miljarða á síðustu 4 til 5 árum eru aðeins eignir fólks og fyrirtækja sem náðust með kreppufléttunni.

 Ég er fjármálakerfið

þetta er slóð

Egilsstaðir, 12.13.2013  Jónas Gunnlaugsson

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.12.2013 kl. 19:00]

Falleg mynd.  Og ég er sammála þér að það er lítil reisn að gefa eitthvað sem við eigum ekki og kemur á endanum niður á öðrum að greiða. 

Ég þekki fólk hér sem hefur verið að safna fyrir skólum, leikskólum og bráðum heilsugæslustöð í sínu heimalandi, sem betur fer bárum við gæfu tili að veita þeim hér dvalaleyfi, þau þekkja fátæktina í sinni svörtustu mynd og nýta nú allt sem þau geta til að aðstoða sitt fólk. Ég aðstoða þau með gleði eins og ég get, með því að veita þeim aðstoð m.a. gistingu og aðstoð þegar þau koma til að selja fallega hluti sem þau koma með frá heimalandi sínu, þar sem þau greiða innlendum ekkjum fyrir að útbúa þá muni, laun sem þær gætu ekki unnir fyrir annars.  Þau hafa sagt mér að það fari margt til spillis í aðstoð við þessi fátæku ríki, því þar sem við.. hin ríku þekkjum ekki nógu vel til og reynum að bjarga öllum, en ekki bara þeim sem mest þurfa á því að halda vegna þekkingarleysis.