Hermannadrósir

Þegar mamma var ung var fleira í boði í kvikmyndahúsunum en léttúðugar dans- og söngvamyndir eða sykursætar ástarvellur. Japanska raunsæið var þar líka, eins og sést í frönsk-japönsku kvikmyndinni "Hermannadrósir" sem var leikstýrt af Kiyoshi Komori. Í umsögn um myndina segir að hún sé "raunsæ og opinská kvikmynd um örlög kvenna þeirra, sem "seldu blíðu sína og ást" í hinum illræmdu hermannasamkomuhúsum Japana".

Mér þykir vænt um að sá sem ritaði umsögnina skyldi hafa sett orðin "seldu blíðu sína og ást" innan gæsalappa. Hvorki er hægt að selja ást sína í eiginlegri merkingu né er hér um að ræða viðskipti tveggja jafnrétthárra, heldur nauðungarsölu eins og jafnan þegar um vændi er að ræða.

Ekki er verið að skafa neitt utan af því þegar örlögum einnar sögupersónunnar er lýst:

"Þegar fyrsti flokkurinn af dauðadrukknum hermönnum geysist inn í pútnahúsið, fellur Kyoto allur ketill í eld og verður dauðskelkuð, æðir út í næturmyrkrið og kastar sér fyrir járnbrautalest, sem kemur æðandi inn á stöðina í grennd við húsið."