Að vitja upprunans

Ég er nýkominn úr stórkostlegri göngu um Hornstrandir og Jökulfirði. Hér fyrir ofan er mynd sem tekin var á síðasta degi ferðarinnar. Þar er ég við leiði langafa míns, Guðjóns Kristjánssonar, sem hvilir í kirkjugarðinum á Hesteyri. Guðjón langafi var bóndi á Langavelli á Hesteyri frá árinu 1895 til æviloka en hann lést árið 1936.

Þess má geta að á árunum 1917 - 1919 bjuggu afi minn og amma á Langavelli ásamt langafa. Afi, Guðlaugur Kristjánsson frá Ófeigsstöðum í Kaldakinn, var búfræðingur að mennt. Amma mín hét Bjarney Pálína Guðjónsdóttir (sumir vilja meina að hún hafi heitið Pálína Bjarney). Móðir hennar hét Pálína Guðrún Pétursdóttir. Amma Pálína hefur ef til vill verið skírð í höfuðið á langömmu og fyrri eiginmanni hennar, Bjarna Jakobssyni á Búðum í Hlöðuvík. Bjarni dó ungur maður er hann varð bráðkvaddur þar í víkinni 1893. Með honum átti Pálína langamma mín tvær dætur, Rebekku og Kristínu.

Eitt kvöldið í Hlöðuvík rifjaði ég upp þessa sögu og gerði grein fyrir rótum mínum í þessum magnaða landshluta. Þá kvaddi sér hljóðs einn samferðarmanna minna, maður sem ég hafði fyrst augum litið í þessari ferð. Kvað hann Bekku ömmusystur mína hafa verið ömmu sína. Þar með var Gústi frændi minn kominn til sögunnar, dásemdardrengurinn Ágúst Hálfdánsson. Myndin hér fyrir neðan er af okkur frændum og langömmudrengjunum hennar Pálinu Guðrúnar. Fór vel á með okkur ferðina alla. Ekki fundum við leiðið hennar en kunnugir telja að það geti verið á Stað í Aðalvík. Þangað munum við frændur halda í aðra pílagrímsferð eins fljótt og auðið er. Hlakka ég mikið til að hitta Gústa aftur og skiptast á sögum við hann af ættmennum okkar og öðrum origínölum og sérvitringum.

Fyrir mörgum árum var kirkjan á Hesteyri fjarlægð og flutt til Súðavíkur. Tvíburabróðir ömmu minnar, Jón Stefán, var einn þeirra sem beitti sér fyrir því að reist var veglegt minnismerki í grunni kirkjunnar á Hesteyri. Þar er hin hljómfagra klukka Hesteyrarkirkju og skrá yfir þekkt leiði i kirkjugarðinum. Í stofunni í Læknishúsinu á Hesteyri þar sem gönguhópurinn gisti síðustu nóttina er ljósmynd af Nonna bró, eins og ömmur okkar Gústa kölluðu hann. Þar stendur hann við hlið Herra Sigurbjörns Einarssonar, biskups Íslands og var myndin tekin þegar biskup vígði minnismerkið.

Í Læknishúsinu er innrammað ljóð eftir Ásu Ketilsdóttur. Þar er þetta vers sem á vel við myndirnar:

„Í kirkjugarðinn við gengum inn

glitraði sléttur sær.

Meðal lágu leiðanna þar

litfögur sóley grær.

Klukkunnar einu kliður berst

kristals og silfur skær.“

 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 2.7.2015 kl. 03:33]

Skoðaði myndir frá Aðalvík og Hlöðuvík hjá einum 92 ára sem býr á Akranesi,heitir Kjartan Guðmundsson,hann er alin þarna upp og sagði okkur skemmtilegar sögur um bjargsig til eggjatínslu og reglur sem gilltu í að hala upp sigmanninn.Pabbi hans gleeymdist eitt sinn fyrir misskilning,því vaðlinum var stundum sleppt ef í sillunni var mikið til fanga. En þetta voru karlar í krapinu eins og sagt er.Þar voru næg matföng og höfðum við á orði að næringin gerði hann svona háaldraðann og "heiðskíran"