Svavar Alfreð Jónsson

4.7.2007 | 18:14

Þeirra er himnaríki

Eldurinn snarkar í kamínunni og varpar mildum bjarma á sólbrúnan heimilisföðurinn sem situr með kaffibolla í rauðvínslituðum leðursófa og virðir stoltur fyrir sér nýlagt flísagólfið. Hann dæsir af vellíðan þegar hann hugsar til þess að fyrr um daginn greiddi hann síðustu afborgunina af einbýlishúsinu. Úti heyrir hann hvernig sjálfvirk bílskúrshurðin er opnuð þegar eiginkonan kemur heim á jeppanum. Börnin eru sofnuð, sæl og rjóð á heilsudýnunum.

Það er allt til í þessu húsi og heimilisfaðirinn hlakkar til að horfa á gerfihnattasjónvarpið með konunni á eftir, þegar hún er búin að fara í gufubaðið niðri í kjallara, eins og hún er vön að gera á föstudagskvöldum. Hann bíður og að lokum dottar hann. Þegar hann vaknar er komin nótt og eldurinn í kamínunni dauður. Maðurinn rís upp og gengur inn í svefnherbergi. Þar liggur konan hans og sefur.

Nokkrum húsaröðum neðar situr einstæð móðir við eldhúsborðið og hugsar. Sígarettureykur liðast upp af öskubakka. Konan bíður eftir drengnum sínum sem er enn ekki kominn heim. Hún óttast að skilnaðurinn hafi farið illa með hann. Og hvers vegna ætti hann svo sem að koma heim? Hún getur svo lítið boðið drengnum, á ekki einu sinni riskytruna sem þau búa í og á í erfiðleikum með að skrapa saman fyrir mánaðarleigunni.

Meðan hún er í þessum þungu þönkum við eldhúsborðið heyrir hún umgang í stiganum. Drengurinn kemur inn og er hissa á að mamma skuli ekki vera farin að sofa. Segist hafa verið hjá Didda frænda að horfa á mynd. Hún stendur upp, gengur að vaskinum, snýr sér undan og mistekst að fela grátinn. Segir honum að hún geti svo lítið boðið honum og það sé ógurlega sárt. Þá tekur slánalegur unglingsdrengurinn utan um mömmu sína og segir að hann sé ríkasti strákurinn í plássinu. Enginn eigi betri mömmu en hann. Heitur koss hans á föla kinn hennar tekur af öll tvímæli og skyndilega verður heilagt þarna undir súðinni.

Flokkur: Bloggar | Facebook