Karl Einfer og Færeyingurinn sem fékk ekki Nóbelsverðlaunin

Nú bylta menn sér í rúmunum og fá ekki sofið út af lóðum á Húsavík. Útboð er framundan og hægt að ná sér í landskika austur þar fyrir tiltölulega lítinn pening. Lóðirnar má svo selja fyrir stórfé þegar álversblómið teygir krónu sína upp úr þingeyskri grund.

Ég skrifaði einu sinni pistil á tru.is sem hét "Virkjum orðróminn!". Þar rifjaði ég upp smásöguna "Völuspá á hebresku" eftir Halldór Laxness. Karl Einfer, hetja sögunnar, kunni þá list að virkja orðróminn. Hann var í útrásinni, spákaupmaður og skáld, sem orti á dönsku til að kenna dönskum skáldum að yrkja - en á frönsku sér til skemmtunar.

Einfer sá aumur á færeyskum barnakennara, Jeggvani frá Trangisvogi, sem hafði flækt sig í skuldir í kóngsins Kaupmannahöfn. Greip hann til þess klókindabragðs að láta þá sögu fá fætur að Jeggvan væri við það að fá Nóbelsverðlaunin. Það þóttu mikil tíðindi og voru blaðamenn sendir í kippum til Færeyja. Jeggvan barnakennari geymdi kvæði sín í þúsundavís í kistum á háalofti sínu. Í sögunni segir:

„Jeggvan var spurður hvernig hann hugsaði til Nóbelsverðlaunanna og hann sagði vel, og hvað hann ætlaði að gera við þau og hann sagði að þau mundu „renna inní húsholnínguna", en það þótti mörgum fyllirafti á Norðurlöndum miðlungi skáldlegt svar."

Þegar viðtöl blaðamanna við þennan færeyska barnakennara höfðu birst í dönskum blöðum þekkti hvert einasta mannsbarn í Danaveldi Jeggvan frá Trangisvogi sem var við það að fá Nóbelsverðlaunin. Var Karl Einfer ekki lengi að koma dönskum peningamönnum í skilning um að slíkur maður mætti ekki hafa smáskuldir en þyrfti eitt stórt lán til greiðslu hinna smærri.

Svo heldur sagan áfram:

„Síðan leið framá haustið og Nóbelsverðlaunum var úthlutað - einhverjum miklu verri manni. Og frægð Jeggvans sem fékk ekki Nóbelsverðlaunin féll í gleymsku og dá eingu síður en frægð þess sem fékk þau."

Athugasemdir

[Vilborg Eggertsdóttir, 17.9.2007 kl. 17:19]

- segðu svo að við séum ekki að skapa þetta sjálf! Þar að auki erum við öll gestir á þessari jörð og eigum harla lítið þegar við yfirgefum hana, nema reynsluna.