Siðleysur vondra manna

Stjórnunarnámskeið njóta mikilla vinsælda og það virðist eftirsótt að hafa mannaforráð. Allnokkur litteratúr hefur verið skrifaður um það hvernig menn geta orðið farsælir stjórnendur.

Ég er viss um að stjórnendur landsins gætu allir lært nokkuð af hinum sæla Þorláki biskupi. Þegar hann kom hingað heim til að taka við biskupsdæmi sínu segir í sögu hans að menn hafi orðið stórlega fegnir. Ekki brást Þorlákur vonum manna og tók "þegar að hafa stillilega stjórn á þeim hlutum er til hans komu með röksamlegri ráðvendni".

Prestum sínum stjórnaði Þorlákur skynsamlega. Hann lagði mesta ást og elsku á þá sem "siðlátlega lifðu og sínar vígslur varðveittu". Þá sem ekki stóðu sig jafn vel "minnti hann á með blíðlegum boðorðum betur að gera" - því ævinlega hafa misjafnir sauðir verið í prestahjörðinni.

EKki var biskup nein gufa og þá presta sem ekki létu sér segjast "ávítaði hann með stillilegum stríðmælum og hógværum hirtingum".

Þorlákur renndi stoðum undir reksturinn á Skálholtsstað og setti hæfa menn þar til fjárforráða. Hann kunni sem sé að delegera og vildi sem "frjálsastur vera frá þeirri önn". Þorlákur vissi að stjórnandinn þarf ekki að gera allt.

Þorlákur gerði sér grein fyrir gildi símenntunar og lét sér ekki nægja að sjá sjálfur "oft á helgar bækur", heldur kenndi hann "oft klerkum bæði bækur að lesa og annað nám það er þeim var nytsamlegt".

Hann var fyrirmyndarstjórnandi, "mjúkur í öllum góðum ráðum og heilráður um allt er hann var að sóttur".

Um hinn sæla Þorlák er ennfremur sagt:

"Hann bar þolinmóðlega meingerðir manna en harmaði mjög vanhagi manna en samþykktist aldrei við siðleysur vondra manna."

Þarna er Þorlákur fyrirmynd öllum sem ábyrgðarstöðum gegna og er það síðastnefnda ekki síst brýnt á okkar tímum.