Að elska Guð og náungann

Maðurinn er meira en hold og bein. Hann er andleg vera. Hann er mold og himinn. Hann er skapaður í mynd Guðs. Hver einasta manneskja er barn Guðs.

Allar þessar lýsingar á manninum tjá að við eigum öll hlutdeild í veruleika sem er okkur æðri og meiri.

Það guðlega býr í okkur öllum.

Þess vegna eru náin tengsl milli þess að elska Guð og elska náungann.

Elskir þú Guð, elskar þú náungann. Í náunga þínum sérðu verksummerki Guðs.

Alltaf þegar þú stendur andspænis náunga þínum stendur þú andspænis nokkru sem er meira en þið báðir, þú og hann.

Stundum heyri ég trúaða segja að ekki sé hægt að elska náungann nema að elska Guð.

Í kristni er þetta í raun þveröfugt.

Ekki er hægt að elska Guð nema elska náungann.

Athugasemdir

[Ransu, 12.2.2008 kl. 11:22]

Sæll Svavar.  Þetta er fögur morgunhugvekja. 

Myndin sem fylgir greininni er eftir Michelangelo.  Guð er rétt að gefa Adam líf og því er hann svo máttleysislegur að sjá.  Hann er bara hold og bein (jarðefni) þar til hann fær líf. 

Á endurreisnartímanum var, líkt og í Grikklandi til forna, mannslíkaminn megin málið og leitin að fullkomnun var í gegn um hann. Teikning Leonardos da Vincis af Vitruviusar manninum er sennilega besta dæmið um það. En það er stór misskilningur að áætla að þegar guð skapaði manninn í sinni mynd eigi það við um útlit mannsins.  Í rauninni er það lífið sem guð gefur Adam sem er mynd guðs.  Og er í eðli sínu ótakmarkað og ekki bundið við einn mannslíkama.  Að sama lífið keyri allt líf.

Og svo ég vitni í ódauðleg orð Rabbínans frá Kjosk; "Mundu að þú ert ekki manneskja í örvæntingarfullri leit að guðdómlegri reynslu, heldur ertu guðdómurinn að upplifa mannlega reynslu".

Þá er líka spurning að elska sjálfan sig.

[halkatla, 12.2.2008 kl. 12:16]

mikið rétt

[Sigurður Þór Guðjónsson, 12.2.2008 kl. 13:16]

Þá elskar heldur enginn guð. Enginn elskar náungann, kannski fimm manns á öld, en þar eru ýmsir hagsmunir sem skapa sæmilega velvild milli manna. Það er bara skröksaga að til sé raunverulegur náungakærleikur. Því ekki að horfast heiðarlega í augu við það. Ekki elska ég náungann. Það veit sá sem allt veit! Og segðu mér ekki að þú gerir það eða Anna Karen. Hún elskar bara mig! 

[Magnús Geir Guðmundsson, 12.2.2008 kl. 14:00]

Og "Elska skaltu náungan eins og sjálfan þig" já. En það gengur víst misvel hjá okkur öllum er það ekki Svavar!?

[Linda, 12.2.2008 kl. 15:01]

merk hugleiðing hjá þér, en, ég bara get ekki fyrir mitt litla líf elskað hryðjuverkamenn eða Íslamsista, barnaníðinga eða nauðgara, þýðir það þá að ég elski ekki Guð?  ummm, ég er nokkuð viss um að ritningin er mjög skýr á því að við eigum að forðast allt sem illt er. Hvernig á ég að elska náunga sem er illur..?

[Svavar Alfreð Jónsson, 12.2.2008 kl. 20:09]

Takk, Anna Karen og Ransu.

Ekki er ég nú sammála Sigurði Þór um að enginn elski náungann en tek undir að náungakærleikurinn í mannheimum er oft skammarlega lítill. Eins og Magnús Geir bendir líka á.

Elski Anna Karen Sigurð er það samt ágætis byrjun.

Linda: Þetta eru stórar spurningar. Ætli það sé einhver lausn að forðast barnaníðinga? Eru þeir ekki sjúkt fólk? Þurfa þeir ekki ákveðna tegund af umhyggju? Er það ekki umhyggja að veita þeim meðferð? Mætti jafnvel ekki líta á það sem umhyggju fyrir þeim að passa upp á að þeir verði öðrum ekki til skaða? Ákveðna tegund af náungakærleika?

Er það merkilegur náungakærleikur sem einungis beinist að þeim góðu og þægu?

[Magnús Geir Guðmundsson, 13.2.2008 kl. 00:08]

Nákvæmlega re´tt hjá þér Svavar, þannig birtist umburðarlyndi og kærleikur í garð náungans í sínu besta, mesta og fallegasta veldi, að reyna að hjálpa þeim sem í raun og veru þurfa á því að hald. Í tilfelli ógæfumanna eins og nauðgara og barnaníðinga, að halda þeim frá þó ekki væri meira og hafa með þeim eftirlit sem kostur er á.Umvörpum rís fólk upp í hneykslunarbylgjum og heimtar helst höfuð þessara óargadýra sem kynferðisafbrotamenn teljast og vissulega eru glæpir þeirra ógnvænlegir og oftar en ekki óbætanlegir! En heimurinn, að ekki sé nú talað um okkar litla þjóðfélag, verður síst bættara ef lögmál grimmdar og refsigleði næði yfirhöndinni á kosnað skynsemi og réttlátra úrræða.

[Ransu, 13.2.2008 kl. 08:29]

Hmmm... skrítið Linda að láta Íslamista undir sama hatt og hryðjuverkamenn, barnaníðinga og nauðgara?

[Linda, 13.2.2008 kl. 09:40]

ég set ekki Múslíma sem stunda trú á Íslam undir sama hatt, Ransu.  Íslamisti er ódæðismaður sem stundar Íslam og ekki múslímum þóknanlegur.

Sæll Svavar, já þú bendir réttilega á kærleika, en, það þýðir samt ekki að þú þurfir að elska viðkomandi þó þú sýnir honum eða henni umhyggju og hjálp.  Fullkomið dæmi um kærleika eru þeir sem fyrirgefa morðingja í BNA t.d. og biðja dóminn um að setja viðkomandi ekki undir dauðarefsingu, það er kærleiki, er elska á bak við það eða fyrirgefning..ég tel það vera fyrirgefningu.

Ritninginn talar um að það að fyrirgefa er að fá fyrirgefningu frá Guði, er þá fyrirgefningin ekki æðri "að elska".

Bara smá pæling, ég skil alveg hvað þú átt við. 

[Valsól (IP-tala skráð) 13.2.2008 kl. 20:56]

ég gæti gubbað

[Valsól (IP-tala skráð) 13.2.2008 kl. 20:58]

Það er eins með trúruglukolla eins og hægri menn, þeir ritskoða allar athugasemdir sem þeir fá. Að hugsa sér ef kristnir kæmust til valda aftur, þá myndu skoðanaskipti vera aflögð ef það væri eitthvað sem kristlingum myndi mislíka, já trú er hættuleg!

[Svavar Alfreð Jónsson, 13.2.2008 kl. 21:37]

Það er rétt hjá Valsól. Ég ritskoða allar athugasemdir. Þetta er mitt blogg og hér geta menn ekki ætlast til þess að fá að segja hvað sem er - allra síst í skjóli nafnleyndar.

Athugasemdum eins og þessum verður framvegis hafnað. Ég birti þessar núna til að lesendur sjái sendingarnar sem ég er að fá, vegna spurninga um ritstjórnarstefnu þessa bloggs.

Pestargemlinga bið ég að æla í eigin vaskaföt.

[Júdas, 16.2.2008 kl. 07:55]

Þetta er virkilega góður pistill Svavar og vekur mann til umhugsunar.