Hræddur eða glaður?

Sé maður hræddur er oft það eina gáfulega í stöðunni að taka til fótanna ef þess er kostur.

Hlaupandi maður er þess vegna yfirleitt hræddur maður.

Meira að segja skokkararnir eru skíthræddir.

Óttinn við aukakílóin og heilsuleysið rekur þá út á göturnar.

Þeir hugrökku flatmaga á hinn bóginn heima fyrir framan sjónvarpið með flögurnar sínar.

Reyndar geta hlaupandi menn líka verið glaðir þótt það sé sennilega sjaldgæfara á okkar tímum. Þeir sem flytja fagnaðartíðindi eru gjarnan léttstígir.

Alla vega er hollt að hugsa um það þegar við flýtum okkur hvort það sé vegna felmturs eða fagnaðar.

Eins og hraði hræðslunnar getur verið það eina rétta er hraði gleðinnar stundum hrapaleg mistök. Til dæmis þegar við getum ekki hamið gleði okkar yfir nýja sportbílnum og keyrum alltof hratt með skelfilegum afleiðingum.

Af hverju hraðinn?

Er það ekki ein af spurningum föstudagsins langa?

Og páskadags?

Athugasemdir

[Sigrún Jóna (IP-tala skráð) 22.3.2008 kl. 15:12]

Já af hverju. Það liggur ekki lífið á.