Sofa liggjandi, borða sitjandi, syngja standandi

Vilji fólk lifa góðu og heilbrigðu lífi er þrennt nauðsynlegt:

Að sofa liggjandi, borða sitjandi og syngja standandi.

Þetta er allt þverbrotið í nútímanum.

Nú heyrir nánast til undantekninga fái fólk sér sæti til að njóta máltíðar. Fólk borðar á hlaupum þangað til því verður fótaskortur í mæjónesslummunni sem næsti maður á undan skildi eftir sig.

Fólk rembist við að syngja sitjandi í keng eins og það er nú gáfulegt.

Og ekki nóg með að allt sé löðrandi í sitjandi sofandi fólki, það er á hlaupum meira og minna steinsofandi.

Nú til dags getur þú hæglega átt von á því að vera hlaupinn niður af manneskju í fastasvefni eða lenda í árekstri við hrjótandi ökumann.

Pinnamatur er skelfilegt uppátæki en alveg eftir okkur að finna upp á honum.

Pinnamatur er hannaður með það fyrir augum að hans megi neyta í fljótheitum,  standandi, í félagsskap fárra og jafnvel einn síns liðs einhvers staðar úti í horni.

Pinnamatur er ósiður sem helst aldrei ætti að sjást heima hjá sómakæru fólki og aðeins í örgustu neyðartilfellum.

Það er bráðheilsuspillandi ef ekki bráðdrepandi gefi maður sér ekki tíma til að borða.

Og ef borðið vantar borð-um við í raun og veru ekki heldur étum.

Borðið kallar á samveru við aðra. Máltíð er félagsleg athöfn. Borðsamfélag.

Meira um það í næsta bloggi.

(Þess má geta að höfundur bloggar ævinlega sitjandi.)

Athugasemdir

[Brattur, 14.4.2008 kl. 21:39]

... já, það er bráðhollt að hafa sameiginlega máltíð með fjölskyldunni á hverjum degi... bæði hollt fyrir magann og sálina... og svo hristir maður af sér aukakílóin þegar borða er reglulega... venjulegur heimilismatur...

[Óskar Arnórsson, 15.4.2008 kl. 04:47]

Ég  skellihló af þessum frábæra pistli! Alltsaman hárrétt og ég er nú sannarlega að eyðileggja þessi heilræði. Tala í síman meðan ég blogga, borða á óreglulegum tímum, sofna í sófanum fyrir framan sjónvarpið. Er með svefntruflanir af sígarettureykingum, afneita gjörsamalega að til sé óhollur matur meðan milljónir manna svelta. Borða stundum ekkert. Get étið í veslum þannig að fólk glápir á magnið. Hef aldrei fengið eitt einasta aukakíló.

Mæli með að fólk borði saman enn verð sjálfur að fara hinum megin á hnöttinn til að vera í heilbrigðum félagsskap og máltíðum.

Í búddisma er þetta innbakað í trúna þeirra svo nú er ég búddisti, kristin og heiðingi, allt í senn.

Svo endaði dagurinn að 2 kurteisir menn bönkuðu og sögði mér að Guð héti Jehóva og ég sagði bara já. Ætlaði að fara spyrja þá hvers son Jehóva væri, en hætti við það fyrir kurteisisakir. 

Sýndist þetta vera heilbrigt og ágætis fólk.  Þeir gáfu mér tvo bæklinga og ég þurfti ekkert að borga.  Fór svo að borða kjötbollur á hlaupum til að svara símanum.

Og núna er ég of þreyttur til að geta sofnað... 

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 15.4.2008 kl. 05:31]

Sæll.

Ég er sammála þér.

[Bumba, 15.4.2008 kl. 09:47]

Sæll minn kæri Svavar. Frábær pistill að vanda. Hlakka til að lesa þann næsta. Með beztu kveðju.