Svavar Alfreð Jónsson

24.8.2008 | 23:58

Sú vinsæla dauðasynd græðgin

Undanfarið hef ég verið í mörgum veislum. Þar er ég á algjöru jarðsprengjusvæði því ég er mjög veikur fyrir þeim freistingum sem mæta mér á veisluborðum. Fæ mér iðrunarlaust aftur á diskinn og er jafnvel svo forhertur að fara þriðju ferðina.

Fleiri þekkja þennan veikleika því hann er ein ástæða þess að fjöldi fólks er yfirgripsmeira en hollt getur talist.

Ég er að tala um græðgina, þá vinsælu dauðasynd. Útbreiðslu hennar má m. a. lesa af vigtum landsins.

Í þeirri hagfræði sem tíðkast í okkar heimshluta hafa menn virkjað græðgina. Hún er einn helsti drifkraftur vestrænna hagkerfa, stundum uppdubbuð sem "skynsamleg sjálfselska" eins og hún er látin heita.

Afleiðingar þess skipulags sem byggist á græðgi láta ekki á sér standa.

Þeir ríku verða ríkari, þeir fátæku fátækari.

Það hriktir í stoðum velferðarkerfanna.

Gróðavonin ein stjórnar.

Vistkerfið þolir ekki þá endalausu neysluaukningu sem hagfræði græðginnar felur í sér.

Nú á dögum virðast margir telja græðgina dyggð.

Nægjusemi er á hinn bóginn aðeins fyrir einhverjar liðleskjur.

Þannig er það auðvitað ekki. Græðgin er löstur.

Og það er miklu erfiðara að vera nægjusamur en gráðugur.

Hetjurnar fara ekki þriðju ferðina.

Hún er fyrir þá sem eru veikgeðja.

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Já! Svo forhertur að fara þriðju ferðina í veislu. Hmm.. Dauðasyndirnar trúi ég ekki á fyrir fimm aura. Nú er ég búin að lesa allt sem ég kemst yfir um Jesú. Og Biblíuna þar að auki! Og það mun aldrei koma fyrir aftur. Þvílik bók! Ef Jesú myndi koma hérna til jarðar myndi hann frekar lesa símaskránna enn Biblíunna! Og svo þetta með mat. Ég fer 5 til 7 ferðir í jarðarförum, og skammast mín ekkert fyrir það. þYngist ekki um gramm hvað sem ég læt ofan í mig. Óréttlætið í mínum huga felst meðal annar í því að blöð eru full af ráðum hvernig maður á að borða til þess að verða ekki of feitur! Enn það eru fá ráðin sem eru fyrir þá sem þurfa að þyngjast. Fyrir mörgum áreum fór ég til læknis og fékk stryknín, sem oftast er notað sem eitur fyrir rottur, enn er til í meðalaformi og má bara taka í ákveðin tíma. Ég át svo að fólk gapti bara. Ég gat étið heli lambagryggina aleinn, súkkulaði og kökur sem mér finnst annars mjög fráhrindandi fæða. Morgurmatur á við 3 til 4 manneskjur, millimál og hádegisverður varð vandamál því ég át svo mikið. Í veislum eða boðum varð ég auðvitað viðundur af öllu áti. Ég þyngdist smávegis og síðan rann tímin ít með stryknínið. Það mátti bara taka það í ákveðin tíma. Ég þrasaði við lækninn enn hann sagði nei. Ég fór að borða eins og venjulega og kílóin duttu af eins og skot. Mig lagnaði að verða feitur og hafa virðulega bumbu eins og bankastjóri. Enn ekkert gekk. Svo var mér sagt að maður myndi fitna með aldrinum. Ok, ég er orðin 56 ára og er nákvæmlega eins.! Ég botna ekkert í fólki sem getur fitnað af næstum engu. Nema það sé að ljúga hversu mikið það étur. Stórar steikur, franskar með alla vega sósum, brauðtertur með rækjum keypti ég bara meðan ég var að horfa á eina vídeómynd. Ég var farin að sjá eftir peningum í þetta matarvesen. Ég er þekktur hjá Dominos, allaf pantaði ég allt með tvöföldum og þreföldu ofanáleggi. Og allaf sama sagan. Ég hvorki þyngist eða léttist. Ekkert skeður. Er ég gráðugur í mat. Já, enn mig vantar að vita hvernig ég fer að því að verða enn gráðugri! Ef það er synd, þá það! Ef það er Guð sem sjórnar öllu er hann greinilega með húmor og er óskaplega stríðinn! Mig vantar græðgi í meiri mat og veit ekkert hvernig á að koma því í kring. Ert þú með einhver ráð?

Óskar Arnórsson, 25.8.2008 kl. 05:24