Nýr mun dagur skína

Margir hafa orðið fyrir vonbrigðum og áföllum. Fólk er kvíðið, óttaslegið, reitt og áhyggjufullt.

Við kunnum aldrei betur að biðja en þegar við vitum ekki okkar rjúkandi ráð.

Og munum þá: Guð er ekki minni en við héldum.

Þvert á móti. Hann er meiri. Miklu stærri og meiri.

Í bæninni felum við Guði allt sem íþyngir okkur.

Hann heyrir líka það sem við ekki getum orðað og ekki má segja.

Hann hlustar. Hann svarar.

Og hann er meiri og stærri en okkur grunar.

Í sálmi eftir sr. Sigurbjörn Einarsson er þetta fallega vers:

 

Sjá, nóttin verður náðartíð

og nýr mun dagur skína.

Lát hverfa víl og hugarstríð,

því hag og vegu þína

þinn Drottinn sér. Hann fyrir fer

og sigrar allt um síðir.

(Sálmabók nr. 548)

 

Athugasemdir

[Júlíus Garðar Júlíusson, 8.10.2008 kl. 09:43]

Þetta er gott Svavar, við þurfum á öllum jákvæðum og fallega hugsandi mönnum til að lyfta fólki upp úr neikvæðum hugsunum. verum jákvæð og tileinkum okkur jákvæða hugsun og lífið verður betra.

[Halldóra Lára Ásgeirsdóttir, 8.10.2008 kl. 11:56]

Sæll vertu séra Svavar!

Hjartans þakkir fyrir síðast,þó ekki gæfist tími til að spjalla!

Samt gaman að sjá hvað þið eruð að gera í Akureyrar kirkju.

 Drottinn umvefji þig og þína.

  Kveðja úr Garðabæ

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.10.2008 kl. 14:01]

Hvernig veistu það sem þú ert að segja? Getur ekki verið að næsti dagur verði enn verri en sá sem nú er? Hvernig geturðu fullyrt þetta með guð og bænina? Hefurðu einhverja innistæðu fyrir því? Getur þú eða aðrir þeir sem hæst tala um guð horft inn í kvikuna á örvæntingu annarra án þess að grípa til sjálfvirks jákvæðnstals? Getur þú horftst í augu við algjöra örvæntingu fólks og fullkomið niðurbrot, sem getur verið í mannlífinu af ýmsum örsökum en ekki bara út af fjárhagsmálum, án þess að lita undan og verða "jákvæður"? Hafið þið guðsfólk yfirleitt nokkur svör handa niðurbrotnu fólki önnur en undabrögð og lofsöng um guð? Ég er að tala í djúpri alvöru en ekki neinni "neikvæði". Ég er að tala um hugrekki til að horfast í augu við nakta kvikuna í mannlífinu. "í bæninni felum við guði allt sem íþyngir okkur" Og hvað svo? Er málið þannig leyst? Með formúlu í orðum. Hvað um þá sem ekki trúa á guð? Mega þeir bara fara fjandans til?  

[Svavar Alfreð Jónsson, 8.10.2008 kl. 14:26]

Næstum daglega á ég í samskiptum við örvæntingarfullt fólk, Sigurður. Ég veit alveg hvað það er að gráta með grátendum. Oft á ég engin svör handa þeim, mjög oft fátækleg og sennilega ekki sjaldnar heimskuleg.

En mér var kennt að biðja og sá sem kann að biðja veit að bænin er engin töfraformúla. Bæn er að koma í nekt sinni og svaraleysi fram fyrir Guð. Fela honum daginn sem framundan er, líka þótt hann verði verri en sá sem nú er. Bæn er að finna sig hvorki einan né yfirgefin í dimmu dölunum.

Þannig virkar bænin. Það er bæði trú mín og reynsla. Og bænin er stundum það eina jákvæða í lífi fólks.

Það veit ég.

[Hallgerður Pétursdóttir (IP-tala skráð) 8.10.2008 kl. 14:44]

Hefur þetta með það að gera að losa sig við? Losa sig við áhyggjur. Einskonar handleiðsla,áfallahjálp?..Oft er haft á orði þegar fólk verður fyrir áföllum að þegar það er heimsótt sé spurning að vera til staðar ekki endilega tala neitt. Mörg þekkjum við hvað skilningur annarra er græðandi. Nærveran virðist koma því svo vel til skila.

Þá skil ég þetta mjög vel. En þurfum við að persónugera þetta guðsímyndinni? Er ekki alveg sama hvaðan gott kemur? Bara ef það kemur. Með fullri virðingu fyrir viðhorfum þín og allra annarra.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.10.2008 kl. 15:13]

Gott svar. En ég fullyrði: Stundum bregðast allar bænir. Fólki finnst hann ekki hlusta. Og ekki svara. Er þá eitthvað að fólkinu, er það ekki nógu gott eða  biður það ekki rétt. Eða er eitthvað bogið við guð? Ég hef spurt marga trúaða ð þessari spurningu og enginn hefur svo mikið sem reynt að svara öðru vísi en með því að guð elski alla menn. En samt stendur það eftir að hann svarar ekki alltaf.

[Svavar Alfreð Jónsson, 8.10.2008 kl. 15:20]

Hallgerður: Er ekki mikill munur á nærveru og persónulegri nærveru?

Sigurður Þór: Ef við veltum því fyrir okkur hvort að eitthvað sé bogið við manneskjuna eða Guð veðja ég á manneskjuna.

Er ekki eitthvað bogið við okkur öll?

[Hallgerður Pétursdóttir (IP-tala skráð) 8.10.2008 kl. 20:12]

Alfreð ég skil ekki spurningu þína enda skil ég ekki allt.Nema ef vera skyldi að nærvera þeirra sem maður er í tilfinningarsambandi vigti meira en önnur nærvera. Sem hugsanlega styrkir þær hugmyndir mínar sem ég ræddi um fyrst. Allt um það þetta er ekkert smá spursmál. Hafð það gott.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 9.10.2008 kl. 20:34]

Ég skrifa: Stundum bregðast allar bænir. Fólki finnst hann ekki hlusta. Og ekki svara. Er þá eitthvað að fólkinu, er það ekki nógu gott eða  biður það ekki rétt. Eða er eitthvað bogið við guð?

Þú svarar að eitthvað sé að fólkinu. Það er sem sagt ekki nógu gott eða biður ekki rétt. Dæmigert svar frá prestum. Eins og ég  var að ýja að. Mikið eigið þið sem eruð bænheyrð í einu og öllu gott að vera verðug ástar guðs!

[Svavar Alfreð Jónsson, 9.10.2008 kl. 20:50]

Ég held að eitthvað sé að okkur öllum, líka okkur dæmigerðu prestunum með dæmigerðu svörin.

Guð heyrir bænir, en hann gefur ekki alltaf þau svör sem við vildum. Oft "heyrum" við þau ekki. Stundum viljum við ekki heyra þau af því við viljum bara eitt ákveðið svar.

Þannig er það alla vega með mig.

Og enginn er verðugur ástar Guðs. Enginn. Við eigum enga heimtingu á henni.

En Guð elskar okkur samt. Hann elskar okkur af náð sinni.