Glannarnir hneykslast

 

Mikið er ég sammála því sem Egill Helgason segir í þessum pistli.

Þó að löggjöfin hafi verið götótt og stjórnvöld og eftirlitsstofnanir hafi brugðist geta fjárglæframennirnir ekki hvítþvegið sig með því að benda þangað.

Það er aumkunarverður málflutningur.

Hámarkshraðinn á þjóðvegunum er 90 km en í vissum tilfellum er algjör glannaskapur að keyra á löglegum hámarkshraða. Til dæmis í hálku. Eða þoku.

Það getur verið stórhættulegt að telja sér trú um að maður megi alltaf ganga eins langt og manni leyfist. Eða þurfi að gera það.

Fjárglæframennirnir sem þannig hugsa minna á unglinga sem búnir eru að valda stórtjóni með glannaakstri en segjast vera gapandi bit á öllu frelsinu sem þeir hafi fengið.

Nær hefði verið að stoppa þá áður en tjónið varð. Lögreglan hafi brugðist og auk þess hafi umferðareglurnar verið alltof rúmar.

Glannarnir láta þess reyndar ekki getið að þeir reyndu allt til að snúa á eftirlitsaðilana og mörg undanfarin ár hafa þeir heimtað enn rýmri reglur en þeir kvarta nú undan.

Svo taka þeir andköf af hneykslan og bæta við:

"En mestu mistökin voru að selja okkur svona kraftmikla bíla á þessu tombóluverði."

 

Myndin: Við höguðum akstri eftir aðstæðum í sunnudagsbíltúrnum út með firði og gáfum okkur tíma til að dást að landinu, m. a. skælæninu í Hörgárdalnum.

 

Athugasemdir

[Gísli Ingvarsson, 1.11.2009 kl. 22:00]

Eftirlitið sem brást var ríkisstjórn, seðlabanki og fjármálaeftirlitið. Þessir aðilar eru eign almennings og reknir af fjármunum sama almennings og áttu að verja hagsmuni hans grimmilega. Það gerðu þeir ekki. Þeir störfuðu hinsvegar allan tímann í þjónustu fjármálageirans við að hylma yfir hættumerkin og afvegaleiða borgarana.