Á jólum 2015

 

 

Víða standa vonarbörn í gáttum

veik og hrakin, köld og óttaslegin.

Augun sínum út  um dyrnar beina.

Enginn veit hvað bíður hinum megin.

 

Hlémegin í heiminum við sitjum,

horfum á þau lyfta smáum fótum,

út í myrkrið stíga stuttum skrefum

stefnulaus og slitin upp með rótum.

 

Sprengjuregnið rekur sum að heiman,

ranglætið úr skjóli önnur flæmir.

Hjarta fullt af fordómum og kulda

flóttabarn til útskúfunar dæmir.

 

Breiðist yfir jólahúmið hljóða,

heyrist óma grátur jötubarna.

Hversu löng sem leiðin þangað verður

lýsi okkur birta þeirra stjarna.

 

Myndina tók ég nú á aðfangadagskvöld þegar ég kom gangandi niður að kirkju til að syngja þar miðnæturmessu.