Skattsvikarar á meðal vor

Á netinu las ég litla sögu um náunga sem fékk iðnaðarmann til að vinna fyrir sig. Sá setti það skilyrði fyrir vinnu sinni að hann fengi borgað svart. Verkbeiðandi samþykkti það fyrirkomulag en gat ekki annað en glott þegar hann sá svo þessum sama iðnaðarmanni bregða fyrir í sjónvarpsmyndum frá nýjustu mótmælunum á Austurvelli. Þar sveiflaði hann stóru skilti þar sem skattsvikurum var óskað norður og niður.

Í Kastljósviðtali kvöldsins ræddi ríkisskattstjóri, Skúli Eggert Þórðarson, um þann alltof útbreidda hugsunarhátt á Íslandi og víðar, að sjálfsagt sé að borga ekki skattana sína.

Sumir vilja að við hugsum helst og mest um okkur sjálf og okkar eigin hag en forðumst að leggja okkar af mörkum í þágu náungans og þeirra sem minna mega sín. Skattaskjól heimsins eiga sennilega engum frekar tilvist sína að þakka en þeim sem hlustað hafa á þær raddir.

Þessar línur skrifa ég ekki til að bera blak af stjórnmálamönnum sem svíkja undan skatti eða bregðast trausti skjólstæðinga sinna með öðrum hætti. Þeir stjórnmálamenn sem verða uppvísir að slíku eiga að taka pokann sinn. Ef þeir neita því verða kjósendur að sjá til þess þeir verði ekki valdir til þingsetu sem sjá ekkert athugavert við að koma sér hjá því að leggja sitt af mörkum í sameiginlega sjóði landsmanna. Það gæti á hinn bóginn orðið vandkvæðum bundið að kjósa ekki líklega skattsvikara ef flestum landsmönnum og þar með þeim sem í framboði eru finnst ekkert athugavert við að stunda slík svik.

Við eigum ekki að hugsa um stjórnmálin sem einhvern afmarkaðan heim þótt hann birtist gjarnan þannig í fjölmiðlum. Þau koma okkur öllum við. Stjórnmál eru mál okkar allra en ekki einkamál ákveðinnar stéttar.

Stundum finnst mér umræða um stjórnmál fyrst og fremst snúast um að etja saman mönnum og hoppa ofan í skotgrafirnar með sínum flokki. Minna er gert af því að fjalla um málefnin og íhuga hvað sé fólki í raun og veru fyrir bestu.

„Fjarstæða íslenskra stjórnmála er fólgin í því að fólk ímyndar sér ranglega að hægt sé að varpa ábyrgðinni á gangi stjórnmálanna yfir á herðar fárra manna sem tróna á toppi stjórnmálaflokkanna,“ skrifaði dr. Páll Skúlason í tímaritsgrein árið 1986.

Besta leiðin til að siðbæta íslensk stjórnmál er trúlega í því fólgin að við, íslenskir kjósendur, lítum í eigin barm, því ef okkur tekst að ryðja þeim siðspilltu af sviðinu munum við þurfa að koma í þeirra stað.

Myndin er úr Eyjafirði. Horft yfir í Dalsmynni.