Veiðisaga

 

Veiðisaga sem ég heyrði nýlega er frábrugðin öðrum slíkum að því leyti að hún er sönn í velflestum aðalatriðum.

Þrír veiðigarpar skelltu sér í veiði.

Ungur sonur eins fékk að fljóta með. Var stoppað í bensínstöð og keypt veiðistöng handa stráksa fyrir um það bil tvöþúsund kall.

Hjól og önglar fylgdu.

Ekið var að ánni og þar stilltu mennirnir sér upp í vöðlunum sínum og veiðivestunum, með veiðihúfurnar á höfðunum og sérstök pólarojdveiðigleraugu fyrir augunum.

Þeir munduðu rándýrar flugustengur og drógu línuna út af enn rándýrari hjólum.

Sérhnýttri flugu úr leðurblökuhárum og eyrnaloðnu úlfalda var kastað fyrir silunginn.

Þarna stóðu garparnir gráir fyrir járnum með græjur upp á fleiri hundruð þúsund.

Kemur þá stráksi askvaðandi út í ána á vaðstígvélum.

Hann er búinn að hnýta eitthvert brotajárn á tvöþúsund króna veiðarfærin sín og kastar því út.

Járnið hefur varla blotnað þegar það er gleypt af silungskjafti. Litla prikið stráksins sveigist til og frá og hann er heillengi að draga í land þessa líka fínu bleikju.

Veiðimennirnir hlaupa til stráksa. „Hvar tók hann?"

Hann bendir út í ána. Þrjár flugustengur beinast að tökustaðnum.

Strákurinn færir sig á annan stað og kastar út færinu.

Eftir örfá köst er hann kominn með annan á.

Það brakar í örstönginni þegar hann tekst á við sprettharðan silunginn.

Eftir spennandi viðureign dregur strákurinn feng sinn á land skælbrosandi. Önnur bleikja, enn vænni en sú fyrri.

Karlarnir hlæja. Þvílík heppni!

Þeir kasta og kasta en ekkert gerist.

Þeir skipta um flugu og stað.

Ekki er laust við að taugatitringur sjáist í boga kastlínunnar þegar hann stendur aftur af einbeittum veiðimönnunum.

En ekkert gerist - nema það að sá stutti er kominn með þriðju bleikjuna á.

Hlátrarnir kafna.

Drengnum er hjálpað að landa.

„Viltu svo ekki bara hvíla þig smástund?" spyr einn veiðimannanna og dregur kókdós og súkkulaði upp úr bakpoka.

Stráksi þiggur góðgerðirnar og sest með þær í grasið.

Veiðimennirnir nota tækifærið og vaða um ána með græjurnar sínar.

Þeir verða ekki varir - en fyrr en varir er drengurinn mættur út í ána, á vaðstígvélunum og með prikið.

Hann kastar einu sinni og fær ekkert. Hann kastar aftur og fær ekkert. Hann kastar í þriðja skiptið og ekkert gerist.

Karlarnir anda léttar. Þyngslin fyrir brjóstunum undir vestunum minnka.

En Adam er ekki lengi í Paradís.

Skyndilega er kippt í prikið hjá stráksa.  Risastór bleikja þýtur upp úr ánni með buslugangi og sporðaköstum. Þetta er langstærsta bleikjan hingað til.

Snörp baráttan endar með því að fiskurinn slítur girnið.

Stráksi er að vonum súr.

En karlarnir glotta inni í sér.

Myndin: Veiðitaska við Djúpá

 

Athugasemdir

[Dingli, 3.8.2010 kl. 03:02]

He he, hef orðið vitni af svipuðu.