Umsóknin undarlega

Umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu hlýtur að vera ein undarlegasta umsókn þeirrar gerðar sem um getur.

Á Íslandi er ríkisstjórn sem sótti um aðild að ESB. 

Þó er annar ríkisstjórnarflokkanna á móti slíkri aðild sé mark takandi á stefnuskrá þess flokks eins og hún leit út fyrir síðustu kosningar.

Og ekki nóg með það:

Þingstyrkur ríkisstjórnarinnar sem sótti um aðild að ESB er meðal annars myndaður af mönnum sem eru algjörlega á móti slíkri aðild.

Einn þingmanna ríkisstjórnarinnar sem sækir um aðild að ESB er formaður samtaka sem berst gegn aðild að ESB.

Helsti talsmaður ríkisstjórnarinnar sem sótti um aðild að ESB lýsti því nýlega yfir að hann sé á móti aðild Íslands að ESB og eflist í þeirri skoðun með hverjum deginum sem líður.

Svo megn er andstaða fjármálaráðherra landsins við aðild Íslands að ESB að hann stendur í aðildarviðræðum við ESB.

Er nema von að embættismönnum Evrópusambandsins gangi illa að fatta þessa umsókn og séu vondaufir um framhaldið?

Ein rökin fyrir umsókninni voru þau að þjóðin þyrfti að fá að skoða í pakkann. Ekki sé hægt að taka afstöðu til málsins nema fyrir liggi samningur.

Aðildarviðræðurnar séu því eins konar könnunarviðræður.

Fyrir það fyrsta eru það hæpin rök að segja að ekki sé hægt að hafa skoðun á aðild Íslands að ESB nema sækja um aðild.

Ég held að vel sé hægt að hafa rökstuddar og upplýstar skoðanir á aðild Íslands að alþjóðlegum samtökum án þess að þjóðin sé búin að sækja formlega um inngöngu í þau og ljúka aðildarsamningum.

Í öðru lagi eru þessar aðildarviðræður ekki alveg eins og um var rætt í upphafi.

Enn bólar lítið á innihaldi pakkans.

Af viðræðunum eru þær fréttir helstar að viðræðuaðili okkar er að skipuleggja hér á landi öflugt kynningarstarf og kostar til þess svimandi upphæðum.

Í bæklingi sem Evrópusambandið hefur gefið út og nefnist Understanding Enlargement. The Europian Union´s enlargement policy er lýst hvernig þessar viðræður fara fram (bls. 6):

A country that wishes to join the EU submits an application for membership to the Council, where the governments of all the EU Member States are represented. The Council asks the Commission to assess the applicant's ability to meet the conditions for membership. If the Commission delivers a positive opinion, and the Council unanimously agrees on a negotiating mandate, negotiations are formally opened between the candidate and all the Member States.

Þetta er allt gott og blessað en síðan segir:

First, it is important to underline that the term "negotiation" can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and application of EU rules - some 90,000 pages of them. And these rules (also known as "acquis", French for "that which has been agreed") are not negotiable. For candidates, it is essentially a matter of agreeing on how and when to adopt and implement EU rules and procedures.

Halda menn því virkilega ennþá fram að með viðræðunum sé aðeins verið að skoða í samningspakkann?

Fróðlegt verður að sjá samninginn um það sem ekki er hægt að semja um.

Þó segja sumir að nú skipti mestu að ná sem bestum samningi fyrir Ísland.

Til þess að ná góðum samningi þarf m. a. góða samningsstöðu.

Sumir hafa bent á að samningsstaða því sem næst gjaldþrota lands geti ekki talist beinlínis ákjósanleg.

Ef þar við bætist að drjúgur hluti þeirra sem að samningunum standa kæra sig alls ekki um aðild held ég að samningsstaða Íslands geti vart talist góð.

Einhverjir kynnu að segja það varlega áætlað.

Myndin: Kaffivélin

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.1.2011 kl. 16:19]

Amen

[Valdimar Samúelsson, 23.1.2011 kl. 02:09]

Djeskoti. góð og sönn grein allaveganna

[Björn Jónsson, 23.1.2011 kl. 08:16]

Sammála þér.

Er samt ekki svolítið furðulegt að allur sértrúarsöfnuðurinn, sem kallar sig Samfylkinguna eru á einu máli ? Ekki einu sinni ein hjáróma rödd heyrist á móti. 

[Svavar Alfreð Jónsson, 23.1.2011 kl. 10:31]

Samfylkingin er eindregið þeirrar skoðunar að Íslandi eigi að ganga í ESB - en er jafnframt þeirrar skoðunar að ekki sé hægt að mynda sér skoðun á aðild Íslands að ESB nema fyrir liggi aðildarsamningur - sem ekki liggur fyrir. Þannig er nú sú eindregna skoðun.

[Guðjón Sigurbjartsson, 23.1.2011 kl. 10:38]

Varðandi samningsstöðu þá er hún þeim mun betri ef sá sem samið er við (ES)  telur að viðsemjandinn (Ísland) sé á báðum áttum og geti allt eins bakkað út.  Ef ES teldi að við værum mjög áfáð í að ganga inn þá yrðu þeir harðari í samningum.   Það er aðal málið þegar maður prúttar að þykjast ætla að hætta við, labba út.  Hélt að allir vissu þetta en svo er auðsjáanlega ekki.  Gott að geta upplýst þetta hér og nú.

[Svavar Alfreð Jónsson, 23.1.2011 kl. 12:07]

Við skulum endilega hafa umræðuna upplýsta, Guðjón. Þeir sem ekki vilja í ESB kæra sig mátulega um góðan samning. Það trix að semja með því að gefa í skyn að maður hafi mjög takmarkaðan áhuga á því að semja bítur ekki í alþjóðlegum samningum þótt það kunni að duga í prútti um ferðamannavarning og stolin úr. Þorsteinn Pálsson er meðal þeirra sem bent hefur á að ósamstaða í ríkisstjórninni um málið skaði samningsstöðu Íslands.

[Gunnlaugur I., 23.1.2011 kl. 12:13]

Satt og rétt sem þú skrifar hér og athugasemdin þín er líka býsna góð.

Því að þó að samfylkingin hamist á þjóðinni um að upplýsa um dýrðiir og listisemdir ESB aðildar þá mega aðrir alls ekki hafa skoðun þar á ef að þeir eru á móti því að það sé alls ekkert hægt af því að enginn aðildarsamningur liggi fyrir.

Bendi á að Norðmenn sem 2svar sinnum hafa fellt aðildarsamninga við ESB, síðast fyrir 17 árum síðan. Þeir gera samt reglulega athuganir á því í skoðanakönnunum hver vilji þjóðarinnar er. Andstaðan er búinn að vera yfirgnæfandi þar um margra ára skeið og aldrei meir en nú eða að nú eru u.þ.b. 70% andsnúnir ESB aðild landsins. Mjög fáir taka ekki afstöðu eða eru hlutlausir í þessu stóra máli þar.

Þrátt fyrir það liggur enginn aðildarsamningur fyrir milli Noregs og ESB, en engu að síður taka Norðmenn afgerandi afstöðu gegn ESB aðild landsins eða að sótt verði um aðild.

Bendi einnig á að u.þ.b. 70% Breta er nú andsnúinn ESB aðild, en enginn von er til þess að þessi mikli meirihluti Þjóðarinnar fái á lýðræðislegan hátt nokkuð um það mál að segja í nánustu framtíð.

ESB apparatið og stjórnmálaelíta ESB og Bretlands hafa komið hlutunum svo snilldarlega fyrir að það er nær enginn leið út ef þjóðir fara einu sinni inn í þetta apparat Elítuvaldsins í Brussel.   

[Guðjón Sigurbjartsson, 24.1.2011 kl. 17:41]

Norðmenn eru upp til hópa forríkir sveitamenn.  Munurinn á okkur og þeim er að við höldum að við höfum efni á að standa utan ESB, en þeir hafa efni á því.

Skoðanakannanir sveiflast.   Þegar umræðan er í gangi og til alvörunnar kemur þá kemur bara annað upp úr kössunum. 

Hvernig er það  - Þora ESB andstæðingar ekki aðláta umsóknarferlið hafa sinn gang og berjast svo fyrir sínum málstað þegar samningsdrög liggja fyrir?

[Svavar Alfreð Jónsson, 24.1.2011 kl. 22:01]

Þetta er ágæt spurning hjá þér, Guðjón, en samkvæmt ESB ganga samningarnir gangi út á að finna út hvernig og hvenær Ísland geti tekið upp reglur ESB - einar 90.000 blaðsíður af þeim -  og skýrt er tekið fram að um þær reglur verði ekki samið.

Nú vilja aðildarsinnar banna umræður um það umsóknarferli. Það á helst að ganga umræðulaust fyrir sig. Ég er ekki viss um að það lýsi sérstöku hugrekki.

Á sínum tíma voru það ein rökin fyrir aðildarumsókn Íslands að í kjölfar hennar færi fram upplýst umræða um ESB.

Nú er að koma í ljós að í hverju sú upplýsta umræða á að vera fólgin:

ESB á að dæla peningum hér í kynningarstarf en andstæðingar aðildar eru vinsamlegast beðnir að halda sér hljóðum.

[Guðjón Sigurbjartsson, 25.1.2011 kl. 22:53]

Ég er sammála því að góð umræða ætti að vera meiri, en þetta er undir okkur sjálfum komið.  Hvernig ræðum við saman hvert og eitt?  Umræðan virðist æði oft fara í hefðbundin hjólför.   Við þurfum að þora að rökræða af opnum hug og með réttsýni og sanngirni að leiðarljósi.  Það skiptir okkur öll miklu máli hvernig framtíð okkar verður og því er það eðlileg þörf að þróunin fram á við veri rökrétt og góð.  Það er slæm tilfinning ef allir eru fastir í sínum heimi og ræða ekki saman.

[Svavar Alfreð Jónsson, 25.1.2011 kl. 23:23]

Vel að orði komist, Guðjón, og ég er þér hjartanlega sammála.