Dísæt hefnd tannlæknisins

Ekki hafði ég gert mér grein fyrir þeim kjöraðstæðum sem tannlæknar komast í þegar til þeirra leita gamlir óvinir. Ekki fyrr en ég las prógrammið um bíómyndina "Þú ert mér allt" (sem er fremur frjálsleg þýðing á enskum titli myndarinnar "One Sunday Afternoon"). Þetta er "skemmtileg amerísk söngva- og gamanmynd í eðlilegum litum" frá Warner Bros og var á sínum tíma jólamyndin í Skjaldborgarbíói á Akureyri, forvera Borgabíós, en bæði kvikmyndahúsin voru rekin af alþjóðareglu góðtemplara, IOGT.

Í ágripi af söguþræði myndarinnar segir:

"Biff Grimes er ungur tannlæknir. Hann er beðinn að líkna sjúklingi, sem þjáist af tannpínu. Þegar Biff heyrir, hver sjúklingurinn er, kveðst hann með ánægju taka á móti honum, þótt sunnudagur sé."

Fúsleiki tannlæknisins til vinnu á hvíldardegi útskýrist ef við lesum áfram (og maður heyrir illyrmislegan ískurshláturinn í dokksa):

"Sjúklingurinn er Hugo Barnstead, sem hafði verið æskuvinur Biffs, en síðan reynst honum ákaflega illa. Biff hugsar nú gott til glóðarinnar að fá Hugo í hendurnar, ósjálfbjarga eins og ómaga barn."

Maður á auðvelt að sjá fyrir sér meinfýsið glottið á lækninum um leið og hann mundar sprautur sínar og bora þegar klykkt er út með þessu:

"Meðan hann bíður, rifjar hann upp atburði síðastliðinna tíu ára."