15.7.2007 | 13:33
Á enni Mússólínís
(III. hluti brota úr Markafararsögu)
Á fimmta degi ferðarinnar blés hótelstjóri vor, signor Bruno Rapa, til fjallgöngu. Ekið var í vesturátt, upp með ánni Metauro tæpa klukkustund, til móts við Appenínafjöll. Við fylgdum hinum forna rómverska vegi Via Flaminia. Í bílnum fræddi Bruno okkur um svæðið en hann er fæddur og uppalinn í þorpinu Fossombrone og benti okkur stoltur á það þegar við ókum þar hjá.
Þegar nær dregur fjöllunum liggur vegurinn um svonefnt Furlo-skarð. Þar eru fjöll allhá og snarbrött. Á sínum tíma lét Mússólíní höggvað andlit sitt í fjall í skarðinu. Nú hefur vindurinn og regnið sorfið andlitið svo það er næstum óþekkjanlegt. Kunna menn náttúruöflunum bestu þakkir fyrir það.
Bruno ók áleiðis upp í fjallið en síðan var bílnum lagt og við tók fjallganga. Okkur Mörlöndum þótti hún sæmilega krefjandi en ekki var numið staðar fyrr en tindinum var náð. Þaðan var gengið niður á enni Mússólínis. Sást niður á nef karls. Fallegt var að litast um af enninu. Fyrir neðan okkur sást áin Metauro renna í gegnum Furlo-skarð. Blómlegar sveitir svo langt sem augað eygði. Í vestri risu Appenínafjöll en í austri, þaðan sem við komum, beið Adríahafið.
Ríflega tveggja klukkustunda gangur er upp á ennið. Eftir stutt stopp þar uppi gengum við niður að bílnum. Heima á hóteli beið okkar hádegismatur. Voru honum gerð góð skil.
Athugasemdir
Vá. Ég yrði lofthrædd. En mikið svakalega er þetta fallegt.
Jóna Á. Gísladóttir, 16.7.2007 kl. 20:04
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.