Svavar Alfreð Jónsson

27.9.2007 | 08:42

Að deyja ekki ráðalaus

Prestur nokkur var í sumarfríi á Spáni. Á útimarkaði rakst hann á einkar vel gerðar styttur af guðspjallamönnunum fjórum. Hann keypti stytturnar og gaf kirkjunni sinni þegar hann kom heim. Þar var þeim komið fyrir á sérstöku borði. Á því var pappaskilti með áletruninni "Guðspjallamennirnir Matteus, Markús, Lúkas og Jóhannes".

Skömmu síðar var brotist inn í kirkjuna og einni styttunni stolið. Ekki lét prestur það slá sig út af laginu. Hann bjó til nýtt skilti á borðið hjá styttunum sem eftir voru og stóð nú á því: "Vitringarnir þrír, Kaspar, Melkjör og Baltasar"

Enn lét kirkjuþjófurinn til sín taka og stal styttu. Presti datt ekki í hug að játa sig sigraðan fyrir þessum misyndismanni og enda þótt styttunum hefði fækkað um helming skrifaði hann á skiltið við þær: "Postularnir Pétur og Páll"

Þjófurinn var ekki síður staðfastur en klerkur og í þriðja skiptið fór hann inn í kirkjuna í leyfisleysi. Þá lét hann ekki nægja að stela öðrum postulanum heldur fékk hann útrás fyrir skemmdarfýsn sína á styttunni sem hann skildi eftir, braut m. a. af henni hausinn og hafði á brott með sér.

En prestur dó ekki ráðalaus. Nú stóð á skiltinu á styttuborðinu: "Jóhannes skírari daginn eftir að hann var hálshöggvinn"

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 08:45 | Facebook