Rangir menn á röngum stöðum

Friðrik Olgeirsson, sagnfræðingurinn ólafsfirski, stendur í stórræðum og skrifar ævisögu Davíðs Stefánssonar, eins og fram kemur í Fréttablaðinu í dag. Ég hlakka mikið til að lesa hana. Friðrik heldur því fram að Davíð hafi aldrei notið sannmælis í menntamannaelítunni á Íslandi. Hann hafi ekki þótt nógu pólitískur. Þessu get ég vel trúað.

Þó held ég að það hafi ekki verið skáldinu frá Fagraskógi til framdráttar hvar hann átti heima. Hann var á vitlausum stað - fyrir norðan en ekki fyrir sunnan.

Ekki er langt síðan ég heyrði mann halda því fram í sjónvarpi að Kristján frá Djúpalæk hafi verið stórlega vanmetið skáld. Ég tek undir það. Kristján er að mínu mati eitt af stóru skáldunum okkar. Ef til vill var hann bara búsettur á vitlausum stað?

Þriðja skáldið sem hugsanlega hefði náð lengra hefði það stofnað heimili í nánd við hina viðurkenndu elítu var snillingurinn Heiðrekur Guðmundsson. Mynd af honum prýðir þessa færslu. Ef þið eigið ekki bók eftir hann hvet ég ykkur að nálgast eina hið fyrsta. Heiðrekur bjó hér niðri á Eyri í samfélagi við slippkalla og frystihúsfrúr, fjarri kaffihúsunum í hundrað og einum.

Ekki get ég fullyrt að það hafi riðið baggamuninn hjá þessum skáldum hvar þeir bjuggu en ég er viss um að það var þeim ekki til framdráttar. Listamenn úti á landi eiga enn erfitt með að öðlast viðurkenningu. Þeir drekka hvorki kaffi né brennivín með rétta fólkinu og komast ekki í sviðsljós fjölmiðlanna.

Athugasemdir

[Baldur Kristjánsson, 4.11.2007 kl. 12:29]

Þetta á trúlega við um fleirri en skáld og listamenn! kv. B

[Stefán Friðrik Stefánsson, 4.11.2007 kl. 18:27]

Góðar pælingar sr. Svavar - er sannarlega sammála þeim.

mbk.

[Ragnheiður (IP-tala skráð) 4.11.2007 kl. 18:39]

Réttir menn á röngum stöðum:)

Þakkir fyrir góða síðu, ég skemmti mér konunglega yfir umræðunum sem hér skapast.

Kveðja, Ragnheiður Guðmundsdóttir (Heiðrekssonar)

[Svavar Alfreð Jónsson, 4.11.2007 kl. 20:13]

Auðvitað var hann afi þann hárréttur maður og í raun var hann á alveg hárréttum stað líka - ef út í það er farið - en í sumra augum verða réttir menn rangir við það eitt að vera í vitlausu húsi.

[Brattur, 4.11.2007 kl. 23:15]

... mikið til í þessu Svavar... er ekki fólk út á landi almennt orðið annars flokks?... það finnst mér a.m.k ... en ég segi eins og þú, ég er spenntur að sjá bókina hans Friðriks Olgeirssonar um Davíð...

[Teitur Atlason (IP-tala skráð) 4.11.2007 kl. 23:25]

Sæll Svarar og takk fyrir þessa hugleiðingu.  Það er eflaust mikið til í þessu.  Ég tel reyndar að ekki skipiti máli í hvaða "kreðsu" góðir listamenn ástundi til þess að öðlast vinsældir.  Formúlan af vinsældum listamanna er bland af hæfileikum, þrjósku og heppni.  -Það er svona mín tilfinning.

Ég held t.d að fremstu listamenn þjóðarinnar séu ekkert frá póstnúmeri 101.  Sá listamaður sem örugglega fremstur meðal jafningja í dag, (amk á sviði málaralistarinnar) hefur búið út um allt, m.a í Svíþjóð.  Hann uppfyllir ekki steríótýpuna um "listamanninn" sem oft er haldið á lofti.  Eggert er lúsiðinn og ekkert sérstaklega mikil félagsvera.  Lítið á börunum  

Ég vildi síður hljóma sem fúll á móti (þvi ég hef stundum kvabbað á blogginu þinu) en því miður verð ég að kvabba aðeins meira.  Í mínum huga er Davíð Stefánsson á algerum heiðursstalli í hugum Íslendinga og ég á bágt með að fatta hvernig hann ætti að fara ofar.  Það getur vel verið að stjórmálamenn fortíðarinnar hafi reynt að skemma fyrir honum en eru það ekki landar hans sem dæma hann?  'Eg er þess fullviss að Davíð Stefánsson er meðal okkar ástsælustu skálda.  Ég hef m.a annars heyrt ógleymanlegan flutning á nokkrum ljóðum Davíðs á bar í póstnúmeri 101....

-Hvað segir þú um hugleiðinguna að það skipti engu máli fyrir góðan listamann hvar hann býr....

[Ásdís Sigurðardóttir, 5.11.2007 kl. 00:25]

Davíð er náttl. þvílík gersemi að yfir það ná bara fá orð. Gerir það manninn eitthvað minni listamann að hafa verið elskaður og dáður af dreyfbýlisfólki? spyr sú sem telur sig vita betur.  Hann var og er einn af okkar ástsælustu skáldum algjörlega burtséð frá pólitík og búsetu. Tel hann bara betri mann fyrir hvern kílómeter sem hann var í fjarlægð frá 101 Rek. En hans mestu gæði fólust í hans frábæra skáldskap.

[alva (IP-tala skráð) 5.11.2007 kl. 01:13]

Takk fyrir, alltaf gaman að lesa hjá þér. 

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 5.11.2007 kl. 09:45]

Ég var svo lánssamur að vera heimalingur á Hringbrautinni hjá Þórbergi og Margréti. Ég man það (í kringum 1960) að Þórbergur átti það til að lyfta höndum og prísaði sig sælan að hafa ekki fengið Nóbelinn. Margir geta staðfest þetta. Það er vitað (a.m.k.) á dögum kaldastríðsins að úthlutunaraðferðir Nóbelnefndarinnar voru ansi pólitískar. Öllum var ljóst að komið var að íslenskum höfundi og baráttan stóð milli Halldórs og Gunnars Gunnarssonar.

Ég held að Davíð hefði haft svipaðar skoðanir og Þórbergur. Lyft höndum.

[Svavar Alfreð Jónsson, 5.11.2007 kl. 11:10]

Ég held að enginn dragi í efa að Davíð sé og hafi verið ástsælt skáld. Höfundur að nýrri æfisögu Davíðs heldur því fram að honum hafi markvisst verið haldið frá því að koma til greina sem Nóbelsverðlaunahafi. Þess vegna urðu þessar línur til, alveg burtséð frá því hvort Davíð kærði sig um þau eða hvort hann hefði fengið þau.

Egill Helgason sýnir þetta held ég svart á hvítu í bloggi sínu. Þar gerir hann grín að okkur Akureyringum fyrir að vilja ekki sækja allt suður til og leggur til að við stofnum okkar eigin Nóbelsverðlaun.

Nóbelsverðlaunin eru með öðrum orðum eitt af því sem á að sækja suður til Reykjavíkur?

[Sigríður Gunnarsdóttir, 6.11.2007 kl. 20:30]

Þetta er skemmtileg pæling um Davíð, hann var skáld fólksins, elskaður af almúganum en kannski ekki jafnhátt upphafin hjá elítunni. Eða hvað?

Takk fyrir bloggið þitt, oft blæs það mér andlausri í brjóst:-)