Málþreifingar

Að tala er ekki bara í því fólgið að nefna hlutina sínum nöfnum og senda frá sér hljóðtákn.

Að tala er hluti af því að vera. Með málinu, hvaða mál sem við tölum, erum við til fyrir aðra, erum við meðal manna. Með málinu gefum við okkur til kynna og látum okkur í ljós.

Þegar við tölum við aðra tölum við oft ekki síður við okkur sjálf.

Þegar við tjáum okkur um drauma okkar og vonir gerum við okkur sjálf betur grein fyrir draumum okkar og vonum.

Stundum vitum við ekki hvað við viljum fyrr en við erum búin að klæða það í búning orða.

Sama máli gegnir um ótta okkar og áhyggjur.

Ef okkur líður illa er gamalt eldhúsráð að tala. Eldhúsráð segi ég því ég er viss um að mörg mikilvægustu samtölin eigi sér stað í eldhúsum yfir kaffibollum.

Það er minna mál að tala ef einhver er til að hlusta.

Erfitt getur verið að tala en sennilega er helmingi erfiðara að hlusta á þann sem þarf að tala.

Þess vegna gaf Guð okkur tvö eyru á hvern kjaft. Til að jafna álagið og laga samkeppnisaðstöðuna.

Þegar við hlustum á þann sem þarf að tala erum við í hlutverki sálusorgarans. Sálusorgari á að fá skjólstæðing sinn til að lýsa hugarheimi sínum, segja hvað honum finnist, hvernig honum líði, láta hann þreifa sig áfram í myrkri sinnar sálar.

Oft leysast engin vandamál í slíkum viðtölum önnur en þau að fyrir viðtölin leið fólki illa og vissi ekki af hverju en eftir þau líður fólki ennþá illa en veit af hverju - sem er örlítið skárri líðan ef eitthvað er.

Með því að tala erum við ekki einungis að gera okkur skiljanleg fyrir öðrum heldur ekki síður fyrir okkur sjálfum.

Athugasemdir

[Magnús (IP-tala skráð) 28.4.2008 kl. 17:32]

Fyrir utan guðs talin eyru þá er fínt að fá svona jákvæða pælingu á bloggin