Flatmagað í grasinu

Þessa dagana er fermingarskóli Akureyrarkirkju á Vestmannsvatni í Aðaldal. Ég var að koma úr fyrstu ferðinni nú undir kvöldið.

Þrátt fyrir nafnið er ekki stíft nám í þessum skóla. Markmiðið er fyrst og fremst að kynnast tilvonandi fermingarbörnum og gefa tóninn fyrir samverurnar með þeim í vetur.

Unglingar eru frábært fólk og það átti svo sannarlega við um hópinn sem ég var með í dag. Þetta voru mjög kurteisir krakkar, lífsglaðir, einlægir og opnir. Foreldrar þeirra geta verið stoltir af þeim.

Fyrir hádegið vorum við Siggi með þeim úti á velli. Þar átti að vera dagskrá. Við fórum í fótbolta og stórfiskaleik. Við Siggi vildum bjóða upp á meira en þá voru krakkarnir lagstir á magana í grasið. Sögðust ekki nenna í fleiri leiki enda höfðu margir lítið sofið um nóttina.

Við Siggi vorum hvattir til að leggjast líka. Það endaði með því að við hættum að reyna að fá krakkana í leiki og hlunkuðumst niður í grasið innan um unglingana.

Og viti menn: Það var bara gott að liggja þar, tyggja strá, láta hlýja sunnangoluna leika um sig, hlusta á skvaldur æskunnar og hlæja.

Fullorðið fólk heldur oft að endilega þurfi að hafa ofan af fyrir yngra fólki. Þeir eldri þurfi að bjóða þeim yngri upp á einhver atriði, skemmtun og afþreyingu.

En stundum er meira en nóg að flatmaga með þeim í grasinu.

Eftir hádegið fórum við á báta. Hægt var að vaða í vatninu og sum fermingarbörnin voru svo miklir garpar að þau fengu sér sundsprett.

Unglingunum líður vel á Vestmannsvatni. Ég held þeim finnist þetta vera þeirra staður. Það er gott að byrja fermingarstarfið með því að mæta þeim á þeirra heimavelli.

Því miður var ég ekki með myndavélina en læt hér fylgja mynd sem ég tók í fermingarskólanum í ágúst 2006.

Athugasemdir

[egvania, 16.8.2008 kl. 10:01]

 Svavar ég man þegar þú varst minn prestur ( í mínum huga ertu það enn ) hve auðvelt þú áttir með að ná til unglinganna.

 Þú fermdir mín tvö eldri börn og ég var þeirra ánægju aðnjótandi að sækja sunnudagsskólann með þeim yngsta

 Dóttir mín var í hópi fyrstu fermingarbarnanna þinna og ég man enn brosið sem þú sendir okkur öllum þegar athöfninni lauk.

Kærleiks kveðja Ásgerður í Ólafsfirði

[Svavar Alfreð Jónsson, 16.8.2008 kl. 10:37]

Þakka þér hrósið, Ásgerður frænka. Það eru nú orðin meira en tuttugu ár síðan ég fermdi fyrsta hópinn minn úti í Óló en ég man vel eftir honum. "Ólafsfjörður er mín sveit," eins og segir í kvæðinu og ég hugsa oft þangað út eftir, í fallegasta fjörð Íslands. Presturinn ykkar góði, séra Sigríður Munda, kemur oft á vorin með fermingarbörnin sín í heimsókn í Akureyrarkirkju. Ég læt þau alltaf segja mér hverra manna þau séu og fyllist rósrauðri nostalgíu.