Jól endast illa

Ég kom upp útiséríunni núna um helgina. Það er afrek þegar í hlut á maður með eintóma þumalputta. Að venju hugsaði ég til þess með skelfingu þegar kemur að því að taka verður niður gervigrenið og víraflækjurnar. Auðvitað reyndi ég að festa seríuna sæmilega til að hún lafði í roki en bæði ljós og annað jólaskraut þarf ekki að vera uppi nema um það bil einn mánuð.

Skraut jólanna er ekkert varanlegt.

Þaðan af síður góðgætið sem maður útvegar sér fyrir jólin. Við skárum líka út laufabrauð um helgina, það verður keypt hangikjötsflís og steikarstubbur, jólaöl ber ég líklega í hús, smákökur eiga eftir að bakast á plötum og á aðfangadag bý ég til mitt árlega valdorfsalat.

Þetta endist heldur ekki enda stendur það ekki til. Í janúar verðum við aftur farin að naga kjúklingavængi og japla á sperðlum.

Ekki geri ég ráð fyrir að vera lengi með jólabækurnar, klára þær líklega upp úr þrettándanum, slík er áfergjan. Þá verð ég líka löngu hættur að hlusta á jóladiskana. Þeir verða komnir ofan í sín hulstur og eiga þaðan ekki afturkvæmt fyrr en að ári.

Það er helst að aukakílóin þrjóskist við á manni fram á vorið og ekki útilokað að þau dugi manni eitthvað lengur verði maður ekki þeim mun duglegri í sundinu.

Jólin eiga náttúrlega ekki að endast. Hluti af þokka þeirra er að þau klárast. Þau verða að fara til að þau geti komið aftur og mannfólkið geti á nýjan leik tekið til við að greiða úr seríum, steikja laufabrauð og hlusta á jólatónlistina.

Samt finnst manni það hálf klént ef það varanlegasta við jólin eru kílóin sem þau bæta á mann. 

Athugasemdir

[Sigríður Gunnarsdóttir, 16.12.2008 kl. 21:20]

Jesús er varanlegastur, svo aukakílóin í öðru sæti. Síðan ég fór að messa á jólum er ég reyndar hætt að bæta á mig í desember; hátíðartónið er orkufrekt:-)

[Sigurður Þór Guðjónsson, 18.12.2008 kl. 00:50]

En nú veður einmitt sá ósiður uppi að láta skraut jólanna vera uppi fram að páskum.