Silfrið og Kiljan

Egill Helgason fær heldur ónotalegar kveðjur frá fyrrum forsvarsmanni blaðamanna og einum af leiðtogum Búsáhaldabyltingarinnar. Hér er sá atgangur.

Ekki er ég alltaf sammála Agli og helsti gallinn á þáttum hans er sá að Ísland telst fyrst og fremst þar sem hægt er að sjá turn Hallgrímskirkju berum augum uppi á holtinu.

Bloggher Egils er líka oftast fullmikill halelújakór fyrir minn smekk - og er ég þó ekki óvanur slíkum sálmum.

En Egill fær prik hjá mér fyrir Silfrið. Sá þáttur fær mig undantekningarlaust til að hugsa - að minnsta kosti einhverjum þegjandi þörfina.

Og Kiljan er ekki síðri. Bragi með dósina er yndislegur og gaman að fylgjast með spennuhlöðnu sambandi Páls og Kolbrúnar.

Ég bíð eftir því að þau láti hendur skipta og vil helst ekki missa af þeim þætti.

Egill er prýðilegur spyrill og mér finnst hann hafa staðið sig vel í hræringunum undanfarið.

Athugasemdir

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 12.3.2009 kl. 00:28]

Sæll Svavar

Þó mér finnist Róbert Marshall taka full stór upp í sig, þá er ákveðinn sannleikur fólginn í þessum pistli. Á síðunni hans Egils oft ansi mikið af nafnlausum fúkyrðum sem ekki skila neinu í málefnalegri umræðu. Silfrið er líka stundum með þeim hætti að það mætti halda að um áróðursherferð gagnvart ákveðnum aðilum væri að ræða. Auðvitað koma þar inn frábærir viðmælendur og margir þættirnir eru góðir. Ég horfi helst á þá á netinu svo ég geti valið þá kafla sem mig langar að horfa á.

Kiljan er góð og þar er Egill á heimavelli