Augnaryk í Evrópuumræðu

Eftirfarandi er úr frétt á visir.is sem birtist 2. 5. síðastliðinn.

Áhrifamaður innan Vinstri grænna sagði í samtali við fréttastofu í dag að hann reiknaði með að flokkarnir kæmust að samkomulagi um að þjóðin fengi að taka afstöðu til aðildarsamnings við Evrópusambandið að loknum viðræðum við sambandið. Það væri í anda stefnu Vinstri grænna að þjóðin fengi að ráða í stórum málum eins og þessum, þótt flokkurinn breytti í sjálfu sér ekki afstöðu sinni til sambandsins. Samningaviðræður flokkanna í þessum efnum eru í forsjá varaformanna.

Í þessum stutta texta er tvisvar talað um að þjóðin eigi að fá að ráða eins og feitletranir mínar sýna. Fyrst er talað um að flokkarnir, Samfylkingin og VG, séu að komast að samkomulagi um að þjóðin fái að taka afstöðu til aðildarsamnings Íslands við Evrópusambandið. Síðan er talað um að það sé sérstök stefna VG að þjóðin fái að ráða í slíkum stórmálum.

Þarna er að mínu mati verið að slá ryki í augu fólks. Samkvæmt þessari frétt er eins og það sé sérstakt samningsatriði í yfirstandandi stjórnarmyndunarviðræðum að þjóðin fái að taka afstöðu til aðildarsamnings við Evrópusambandið. Ég veit ekki betur en að aldrei hafi annað staðið til.

Er það kannski líka sérstakt samningsatriði í þessum viðræðum Samfylkingar og VG að kosið verði til Alþingis eigi síðar en eftir fjögur ár?

Mikill er höfðingsskapurinn.

Sama gildir um það sem sagt er um stefnu VG í fréttinni. Af henni mætti skilja að það sé sérstakt baráttumál VG að þjóðin fái að taka afstöðu til aðildar að Evrópusambandinu.

Eru einhverjir flokkar á móti því?

Annað augnaryk í umræðunni er talið um aðildarviðræður við Evrópusambandið. Eftir því sem ég best veit eru engar slíkar viðræður í bígerð.

Talað er um að sækja um aðild - ekki ræða um hana.

Mér finnst mikill munur á því annars vegar að ræða við einhvern um aðild að félagsskap og þá kosti og galla sem aðildinni fylgja eða hins vegar að sækja um inngöngu í klúbbinn.

Athugasemdir

[Páll A. Þorgeirsson (IP-tala skráð) 3.5.2009 kl. 11:40]

Ég held að "stóra málið" hjá Jóhönnu og Steingrími snúist fyrst og fremst um ráðherrastóla og völd.  Vandamál þjóðarinnar virðast vera aukaatriði.

Stjórnmálamenn hafa sjaldan átt í vandræðum með leiðir framhjá loforðum og það verður varla breyting á því hjá Jóhönnu og Steingrími.

Eins og vinnubrögð þeirra hafa verið til þessa þá gæti þessi "kreppa" endað í "algjöru hruni".  

[Jón Valur Jensson, 3.5.2009 kl. 22:06]

Heill og sæll, Svavar.

Svikráðir Vinstrigrænir ættu að vita það eins vel og aðrir, að þjóðin hefur alls ekkert beðið um að "fá" aðildarviðræður við EBé.

Skoðanakönnun 7. apríl sýndi skýran meirihluta sem vill EKKI aðildarviðræður.

Viðhorfskannanir Fréttablaðsins samhliða könnunum á fylgi flokka sýndu, að í mikilvægisröð komu Evrópumál mjög neðarlega, t.d. í Rvíkurkjörd. norður, þar sem Samfylkingin fekk þó 32,9% atkvæða i kosningunum (og 33% í skoðanakönnuninni), þar voru Evrópumál í 6. sæti í mikilvægisröð.

Það er líka rétt hjá þér, að Vinstrigræn yrðu að SÆKJA UM s.k. aðild (= innlimun) til að fá þessar aðildarviðræður, en betri lausn væri reyndar sú, sem Ragnar Arnalds stakk upp á í Kastljósþættinum með Benedikt von Brüssel, þ.e. að unnt er að ræða við fulltrúa EBé um alls kyns mál án umsóknar og umsóknarviðræðna (nánar hér í umræðum).

Vinstri græn vilja ráðherrastóla og ætla að þvo hendur sínar eins og Pílatus af því að taka hina afdrifaríku ákvörðun – í þessu tilviki: að sækja um innlimun í yfirríkjabandalag sem ætlar sér að verða "Großstaat" (Jacques Delors) og hrifsar til sín æðsta löggjafarvald yfir þjóðunum, en af okkur Íslendingum sérstaklega: yfirráðaréttinn yfir því "hálfa föðurlandi" okkar, sem er hafið.

Ábyrgðin af því að stofna til þessa ferlis verður ekki af VG þvegin, ef þau fara þessa afskunar- og undansláttarleið, ekki frekar en Pílatus hafi sloppið við sína ábyrgð á dómsmorðinu á Kristi.

Þetta verður aldrei fyrirgefið, Vinstri græn, ef þið komið okkur undir evrópska auðhringa og erlent yfirvald og gerið það jafnvel að kröfu hinnar nautheimsku Samfylkingar með því að ætlast EKKI til aukins meirihluta, þó að:

1) verið sé að kjósa fyrir allar komandi kynslóðir Íslendinga, ekki aðeins þær sem nú lifa,

2) naumur meirihluti gæti í reynd verið minnihluti kosningabærra manna. Sjá nánar grein mína Sambandslögin 1918 gefa vegvísi um nauðsynlega skilmála kosninga um grundvöll ríkis vors.

PS. Samfylkingin er orðin nautheimsk á því að lemja hausnum of oft í grótharðan vegg staðreynda.

[Kolbrún Stefánsdóttir, 5.5.2009 kl. 23:31]

Sæll Svavar. Aldeilis magnaður pistill og eins kommentið frá JVJ og Páli. Ég var að lenda í því í kosningabaráttunni síðast ( en ég er alfarið á móti öllu daðri við EB) að það var eins og fólk ruglaði alltaf saman aðildarviðræðum, sem er bara samningsferli um inngöngu, og viðtölum við ráðamenn, eins og Ragnar Arnalds talaði um sem mætti kalla þreifingar eða könnunarviðræður. Síðan var talað eins og ég vildi ekki að kosið yrði um aðild. Meira að segja fólk í mínum flokki var að rugla þessu saman þó stefnan væri alveg skýr. Auðvitað er ekki hægt að gangi inn í EB nema með því að kjósa um það ,en það er allt annað mál, og eins og þú segir Svavar enginn á móti því. Það er vitað og viðurkennt að ef byrjað er í aðildarviðræðum verður kosið aftur og aftur þar til það fæst í gegn en eftir það er aldrei spurt meira og engin leið til  baka, allavega ekki dæmi um það. Hinsvegar er ekki alls staðar kosið um Lissabonsamninginn og það er það sem mér finnst nú skuggalegast við að ganga inn í EB. Broslegast þegar fólk talar um að kanna hvað "við fáum" sem kemur inn þeirri hugsun hjá öðrum að það sé "eitthvað" í pakkanum  þó það viti enginn hvað. Allir vita hverju við fórnum. Bestu kveðjur Kolla.